Pierwsze wielkie przebudzenie
Nazywany niekiedy pierwszym wielkim przebudzeniem ruch religijny pojawił się w latach 30. i 40. XVIII wieku w północnoamerykańskich koloniach. Inspirowany doktryną pietystów objął wszystkie kościoły protestanckie w Ameryce.
W koloniach zaczęły masowo pojawiać się ruchy odnowy religijnej, kierowane przez charyzmatycznych kaznodziejów. Zwolennicy odnowy zrywali z dotychczasowym, zinstytucjonalizowanym kościołem oraz tradycyjnymi praktykami religijnymi, propagując typ nowej, indywidualnej duchowości. Kaznodzieje odwoływali się do emocji zgromadzonych, propagując szukanie Boga w sobie. Ruch ten odrzucał intelektualne dociekania teologiczne, opierając wiarę na wewnętrznych przeżyciach duchowych.
Pierwsze wielkie przebudzenie doprowadziło do zatarcia różnic pomiędzy amerykańskimi kongregacjonalistami i prezbiterianami, doprowadzając do zerwania ich łączności z macierzystymi europejskimi kościołami. Z wielkiego przebudzenia narodziło się chrześcijaństwo ewangeliczne, a jego brytyjskim echem było powstanie metodyzmu, który w USA rozpowszechnił się daleko bardziej niż w Wielkiej Brytanii.
Ruch wielkiego przebudzenia wywarł wielki wpływ na późniejszą rewolucję amerykańską. Był pierwszym ruchem, który ogarnął wszystkie kolonie i spowodował wykształcenie wspólnego typu religijności i umysłowości.
Drugie wielkie przebudzenie
Ruch nazywany drugim wielkim przebudzeniem rozpoczął się na przełomie XVIII i XIX wieku. Ukształtował się pod wpływem odrzucenia ideałów duchowych europejskiego oświecenia i gwałtownego rozwoju umysłowego w duchu romantyzmu. Nowe pokolenie kaznodziejów zaczęło nawoływać do poszukiwania jeszcze silniejszych indywidualnych przeżyć. Nastąpiło jeszcze silniejsze odejście od tradycyjnej formy Kościoła.
W Stanach Zjednoczonych zaczęły szerzyć się ruchy głoszące zbliżający się koniec świata (millenaryzm) i konieczność powrotu do pierwotnego chrześcijaństwa (restoracjonizm). Ruchy drugiego wielkiego przebudzenia charakteryzowały się również odrzuceniem wszelkich dociekań intelektualnych i oparciem wiary jedynie o dosłownie odczytywaną Biblię. Beneficjentami drugiego przebudzenia byli metodyści i baptyści.
Trzecie wielkie przebudzenie
Trzecie wielkie przebudzenie narodziło się pod koniec XIX wieku wskutek zawodu, spowodowanego nie nadejściem końca świata wieszczonego przez kaznodziejów drugiego wielkiego przebudzenia.
Wyznania powstałe na fali trzeciego wielkiego przebudzenia nie akcentują już tak bardzo wątków millenarystycznych, głosząc konieczność duchowego przygotowania się na koniec świata. Wyznania te mają charakter charyzmatyczny i silnie misjonarski.
Ruchami religijnymi powstałymi w okresie trzeciego wielkiego przebudzenia jest m.in. pentekostalizm.
Czwarte wielkie przebudzenie
W końcu lat 60. i na początku 70. XX wieku. Nie ma jednak zgody co do tego, kiedy i gdzie czwarte przebudzenie miało miejsce
Ma ktoś może jakieś szersze informacje o tym?