Rembov pisze:Jezus te słowa skierował nie do ludzi, którzy go przesłuchiwali, ale do służącego, który go uderzył.
Nie tylko sługa. Policzkujących i bijących Jezusa było tam więcej:
Mat (67): "Wtedy pluli mu w twarz i bili go pięściami. Inni go policzkowali".
Trudno się uchylić przed ciosem lub osłonić mając związane ręce.
Można się uchylić przez zmianę położenia tułowia. Policzkowanie jest skierowane w twarz, można po prostu odchylić głowę na bok, aby uniknąć ciosu. Jednak Jezus nie chciał tego zrobić.
..ZACYTOWAĆ.
Korneliusz wykazał prawidłową postawę przed Piotrem, oczekując i domagając się informacji pochodzących od Boga:
"Teraz tedy jesteśmy wszyscy przed obliczem Bożym przytomni, abyśmy słuchali wszystkiego, coć rozkazano od Boga” (Dz. Ap. 10:33).
Następnie Piotr złożył świadectwo o Jezusie, dając dowód, ze Ewangelia nie jest
"ludzkiego wykładu, ani przez ludzi wymyślona". (2 Piotra 1:20-21).
Świadectwo Apostoła wywarło na Korneliuszu i na słuchających ogromne wrażenie. Korneliusz poznał zasady dotyczące wiary i wyznania, które nie były znane obecnym. Bóg w cudowny sposób potwierdził to przez zesłanie Ducha Świętego:
"Piotr jeszcze mówił o tych sprawach, a Duch Święty już zstąpił na wszystkich słuchających jego mowy".
Zaraz potem ochrzczono ich w wodzie. "I rozkazał, aby ich ochrzczono w imię Jezusa Chrystusa". O późniejszym życiu i czynach Korneliusza nic już nie wiadomo.
Korneliusz już wcześniej był przygotowany na przyjęcie całej prawdy Ewangelii, pomagał biednym, pościł i modlił się.
"Jako człowiek miłosierny wspierał lud hojnymi datkami i nieustannie modlił się do Boga".
Prawdopodobnie był to ten sam setnik wspomniany przez ewangelistę Łukasza (Łuk. 7:2-10), o którym wspomina Jezus jako o godnym, szlachetnym i uczciwym człowieku, gdy mówi:
"Powiadam wam, żem ani w Izraelu tak wielkiej wiary nie znalazł" (Łuk. 7:9).
Jest to zwykłe granie na emocjach i malowanie żołnierzy jako kryminalistów w celu wywołania negatywnych skojarzeń i przekonania, że Bóg zakazuje chrześcijanom służenia w wojsku.Na mnie nie działa.
Rzymianie dokonywali grabieży, tortur, mordów i zamordowali Jezusa. Ukrzyżowanie było instytucją poniżenia, tortury i egzekucji zaprojektowaną po to, by rozprawić się z ludźmi uważanymi za największe zagrożenie dla establishmentu i jego interesów (Neyrey 1996). Było publiczne, poniżające i bolesne; było zaprojektowane, by rzucić strach w serce każdego, kto ośmieliłby się zagrozić status quo. "Kiedykolwiek krzyżowaliśmy winnych, wybierane są najbardziej zatłoczone drogi, gdzie najwiecej ludzi może zobaczyć i być poruszonymi tym terrorem. Gdyż w karze chodzi nie tyle o zadośćuczynienie, co o to, aby stanowiły przykład" (Pseudo-Quintilian, Deklamation 274; również Józef Flawiusz, Wojna żydowska 5.450-51). Zarówno Cyceron (Ag. Verr. 2.5168) i Józef Flawiusz (Wojna żydowska 7.203) odnoszą się do tego, jako do najgorszej formy śmierci.
Skazańcy byli często torturowani przez biczowanie, przypalanie i dźganie nożem. Byli prowadzeni na śmierć, niosąc belkę poprzeczną, paradowano z nimi ulicami. Następnie byli przybijani do krzyża, chociaż czasami ramiona były raczej przywiązywane niż przybijane. Niekiedy oznaczenia dotyczące oskarżeń były umieszczane na krzyżu lub też obok niego (Jana 19:19). Śmierć mogła być powolna lub szybka, w zależności od różnych czynników: kondycji fizycznej ofiary, uprzedniego niedoboru snu, stopnia tortur, oraz w zależności od tego czy ramiona były przybite czy też przywiązane. Przez ostatnie stulecie dyskutowano nad bezpośrednią przyczyną lub przyczynami śmierci w procesie ukrzyżowania. Istnieją też różne formy ukrzyżowania (Wojna żydowska 5.460). Zarówno Le Bee jak i Barbeth doszli do wniosku, że bezpośrednią przyczyną mogło być uduszenie, kiedy to przepona i mięśnie międzyżebrowe ulegały osłabieniu. Zugibe udowadniał, że bardziej prawdopodobny był wstrząs hipowolemiczny (o dyskusjach na temat tych teorii patrz Zias i Charlesworth 1992:281-82).
Kiedy nacisk czynszów, podatków, opłat, należności i konfiskaty stawał się zbyt cieżki dla chłopów, jednym ze środków skrajnego oporu w stosunku do imperialnych władz i bogatych elit stał się bunt. Grupy buntowników najeżdżały posiadłości państwowe i rzymskie garnizony zarówno po to, by przetrwać, jak też po to, by dokonywać zemsty na tych, którzy siłą wyganiali ich z ich ziem lub doprowadzali do ubóstwa. Rzymskim sposobem rozprawiania się z buntownikami była publiczna egzekucja przez ukrzyżowanie - poniżając, torturując i zabijając w taki sposób, aby ostrzec innych przed próbą robienia tego samego przeciwko władzy Rzymu.
Zachodzi pytanie, jak można kwestionować powszechnie znane i naukowo udowodnione fakty historyczne oraz zbrodnie ludobójstwa. Świadczyć to może albo o niewiedzy takiej osoby, albo o jej relatywizmie moralnym.
sikhizm pisze:niech nadejdzie "pokój i bezpieczeństwo"
"Sami bowiem dokładnie wiecie, że dzień Pański przyjdzie tak, jak złodziej w nocy. Kiedy bowiem będą mówić: Pokój i bezpieczeństwo - tak niespodzianie przyjdzie na nich zagłada, jak bóle na brzemienną, i nie ujdą." (1 Tes 5,2-3) .