Kim jest ten niewolnik wierny i roztropny?
1) Co znaczy, że zostanie ustanowiony nad całą czeladzią (majętnościami) swojego Pana w DNIU PAŃSKIM?
2) Jakiego rodzaju pokarm czeladzi Pańskiej niewolnik wierny i roztropny ma odmierzać we właściwym czasie i we właściwych porcjach?
3) Czy jest ten „właściwy czas” i „właściwe porcje”?
4) Czy istnieje jakiś niewolnik wierny i roztropny, który byłby ustanowiony nad całą czeladzią Pańską np. tymi 33 000 denominacji protestanckich, z których każda uważa, że w sposób prawidłowy służy Bogu i czy rozdziela im właściwe porcje pokarmu we właściwym czasie?
Puritan pisze:biooslawek pisze:Puritan pisze:Ja chciałbym zauważyć kłamstwo w artykule:
biooslawek pisze:Były tam wszystkie protestanckie sekty
Po pierwsze, protestantyzm nie dzieli się na sekty, lecz na wyznania.
Po drugie, na spotkaniu w Asyżu nie było reprezentantów wszystkich denominacji protestanckich:
Nie wiem ilu przedstawicieli wyznań protestanckich tam było, ale jeżeli autor popełnił błąd, to dobrze, że zwróciłeś na to uwagę. Napisałeś, że protestanckich wyznań jest
33 000, a czy te wszystkie wyznania są zjednoczone chrześcijańską jednomyślnością?
Efezjan 4 Ja zatem, więzień w Panu, upraszam was, abyście chodzili w sposób godny powołania, którym zostaliście powołani, 2 z zupełnym uniżeniem umysłu i łagodnością, z wielkoduszną cierpliwością, znosząc jedni drugich w miłości, 3 usilnie starając się zachować jedność ducha w jednoczącej więzi pokoju. 4 Jedno jest ciało i jeden duch, tak jak zostaliście powołani w jednej nadziei, do której was powołano; 5 jeden Pan, jedna wiara, jeden chrzest; 6 jeden Bóg i Ojciec wszystkich, który jest ponad wszystkimi i przez wszystkich, i we wszystkich.
Czym innym jest jedność ducha, a czym innym są różnice denominacyjne. Jedność ducha jest między wszystkimi osobami, które narodziły się na nowo. Więc np. baptyści i prezbiterianie mogą modlić się razem itp..
Czym jest ta
jedność ducha, o której piszesz? Zdefiniuj ją jakoś, popierając tą definicję wersetami biblijnymi. Skoro denominację, o których piszesz charakteryzują się jednością ducha, to dlaczego nie stanowią JEDNEJ DENOMINACJI? Dlaczego nie zacytowałeś moich pytań i kolejno na nie nie odpowiedziałeś?
Jezus nie mówił o słudze, który ma się pojawić w czasach końca, ale o wierzących wszystkich wieków:
Mat. 24
(45) Kto więc jest tym sługą wiernym i roztropnym, którego pan postawił nad czeladzią swoją, aby im dawał pokarm o właściwej porze? (46) Szczęśliwy ów sługa, którego pan jego, gdy przyjdzie, zastanie tak czyniącego.
Nie da się inaczej zinterpretować tego tekstu. Zadaj sobie pytanie: czy gdybyś tylko czytał Biblię i chciał odgadnąć o czym ona mówi, doszedłbyś do wniosku, że ten sługa jest organizacją Świadków Jehowy?
Nie rozmawiamy o Organizacji Świadków Jehowy. Popełniasz błąd logiczny, ponieważ aby wybić się ponad biblijne argumenty atakujesz personalnie moje wyznanie i przypisujesz mi motywacje ideologiczne.
Skoro zostałem wezwany do tablicy z z żądaniem uzasadnienia mojej wiary nadziei i udowodnienia, że opieram ją na Biblii, a nie jedynie na wymysłach, czy mylnym jej zrozumieniu przez jakąś ludzką organizację, to stawiam się, żeby uzasadnić na podstawie Słowa Bożego moją wiarę i moją nadzieję. A więc przejdźmy do tego, co mówi na ten temat Biblia i moja Organizacja, jak już poruszyłeś temat mojej Organizacji. Postaram się gruntownie i bez oszczędzania miejsca przeanalizować i uzasadnić na podstawie Słowa Bożego moją argumentację.
W jakim czasie dziejów ludzkości miał się pojawić niewolnik wierny i roztropny. Co znaczy, że podczas obecności Pana Jezusa, gdy Pan Jezus powróci z władzą królewską, niewolnik wierny i roztropny miał być ustanowiony nad całą czeladzią Pana?
Aby to ustalić rozważmy sprawozdanie z 24 rozdziału Ewangelii według Mateusza, równocześnie nawiązując równoległych sprawozdań zawartych w Ewangelii Łukasza. Nawiążę też do Księgi Objawienia.
Pan Jezus mówi do uczniów:
Mateusza 24 A wyszedłszy, Jezus oddalał się od świątyni, ale jego uczniowie podeszli, żeby mu pokazać budowle świątyni. 2 Na to rzekł do nich: „Czy nie widzicie tego wszystkiego? Zaprawdę wam mówię: Na pewno nie pozostanie tu kamień na kamieniu, który by nie był zwalony”.
Później uczniowie podchodzą do Jezusa i pytają o bliższe szczegóły związane ze zburzeniem Świątyni (i zagładą Jerozolimy, żydowskiego systemu rzeczy) oraz Jego obecnością z władzą królewską, której kulminacją będzie zagłada światowego systemu rzeczy:
Mateusza 24:3 A gdy siedział na Górze Oliwnej, podeszli do niego na osobności uczniowie, mówiąc: „Powiedz nam: Kiedy to nastąpi [zburzenie Świątyni] i co będzie znakiem twojej obecności [z władzą królewską] oraz zakończenia systemu rzeczy [według innych przekładów „końca świata”]?”
Pan Jezus odpowiada:
Mateusza 24 (….)6 Będziecie słyszeć o wojnach, a także wieści wojenne; baczcie, żebyście się nie przerazili. Bo to musi nastąpić, ale to jeszcze nie koniec.
7 „Powstanie bowiem naród przeciw narodowi i królestwo przeciw królestwu, będą też niedobory żywności i trzęsienia ziemi w jednym miejscu po drugim. 8 Wszystko to jest początkiem dręczących boleści.
Łukasz w równoległym sprawozdaniu napisał:
Łukasz 21 10 Potem rzekł jeszcze do nich: „Powstanie naród przeciw narodowi i królestwo przeciw królestwu; 11 będą też wielkie trzęsienia ziemi, a w jednym miejscu po drugim zarazy i niedobory żywności; i będą straszne widoki, a z nieba wielkie znaki.
Teraz odwołamy się do Księgi Objawienia, ponieważ ona też ma na ten temat coś do powiedzenia. Symbolicznie mówi o wojnach, trzęsieniach ziemi, niedoborach żywności i zarazach, o których mówił Pan Jezus w 24 rozdziale Ewangelii Mateusza i 21 rozdziale Ewangelii Łukasza. Zacytujmy Księgę Objawienia:
Księga objawienia zaczyna się słowami:
Objawienie 1 Objawienie od Jezusa Chrystusa, które dał mu Bóg, aby pokazać swym niewolnikom, co ma się stać wkrótce. A on posłał swojego anioła i przez niego przedstawił je w znakach swemu niewolnikowi Janowi, 2 który złożył świadectwo o słowie danym przez Boga i o świadectwie danym przez Jezusa Chrystusa — o wszystkim, co ujrzał. 4 Jan do siedmiu zborów, które są w okręgu Azji
(…..)9 Ja, Jan, wasz brat i współuczestnik w ucisku i królestwie, i wytrwałości wespół z Jezusem, znalazłem się na wyspie, którą zwą Patmos, za mówienie o Bogu i świadczenie o Jezusie. 10 W natchnieniu (uniesieniu, wizji)
znalazłem się w DNIU PAŃSKIM(....)
Teraz na chwilę się zatrzymamy i wyjaśnimy sobie czym jest DZIEŃ PAŃSKI. Wnikliwe poznawanie Pism tak to wyjaśnia:
Określony czas, w którym Pan Jezus Chrystus skutecznie doprowadza do końca pewne elementy zamierzenia Bożego.
W Biblii wyraz „dzień” może oznaczać okres znacznie dłuższy niż zwykła doba (Rdz 2:4; Jn 8:56; 2Pt 3:8). Z kontekstu wynika, że „dzień Pański”, o którym mowa w Objawieniu 1:10, nie jest konkretnym dniem 24-godzinnym. Skoro Jan znalazł się w tym dniu „w natchnieniu”, nie chodziło o któryś z dni tygodnia, bo żeby się w nim znaleźć, apostoł nie musiałby doznawać natchnienia. A zatem wyrażenie „dzień Pański” odnosi się do jakiegoś przyszłego czasu, w którym miały się rozegrać wydarzenia ukazane w wizji Janowi. Obejmują one wojnę w niebie i zrzucenie stamtąd Szatana, zagładę Babilonu Wielkiego oraz królów ziemi i ich wojsk, związanie Diabła i uwięzienie go w otchłani, wskrzeszenie umarłych i Tysiącletnie Panowanie Chrystusa.
Z kontekstu wynika, że jest to „dzień” Pana Jezusa Chrystusa. Kiedy Jan znalazł się w tym „dniu Pańskim”, od razu usłyszał pewien głos, ale nie był to głos Boga Wszechmocnego, lecz zmartwychwstałego Syna Bożego (Obj 1:10-18). Również do Jezusa Chrystusa odnoszą się wyrażenia „dzień naszego Pana” z 1 Koryntian 1:8 i 2 Koryntian 1:14 oraz „dzień Pański” z 1 Koryntian 5:5.
A więc Dzień Pański, w którym znalazł się Jan w natchnieniu i wszystkie wizje, jakie w związku z nim otrzymał, to były zapowiedzi rzeczy, które miały się odbyć w przyszłości, właśnie w DNIU PAŃSKIM. A więc nie za czasów Jana, który widział te wizje i chrześcijan, do których przekazał orędzie Pana Jezusa, który Boże oświadczenia za pośrednictwem anioła przekazał Janowi.
Ale przejedźmy teraz do dalszej części Księgi Objawienia. W DNIU PAŃSKIM, w jakim znalazł się w natchnieniu Jan jego oczom ukazała się wizja nawiązująca do słów Jezusa z Ewangelii 24 i Łukasz 21 o wojnach, głodzie i zarazach mających trapić ludzi podczas obecności Jezusa z władzą królewską. Jan napisał:
Objawienia 4:4 Potem ujrzałem, a oto w niebie otwarte drzwi; i pierwszy głos, który usłyszałem, jakby głos trąby, mówiąc ze mną, rzekł: „Wstąp tu, a pokażę ci, co ma się stać”. 2 Potem natychmiast znalazłem się w mocy ducha: i oto w niebie był ustawiony tron, a na tronie ktoś zasiada. (….)5 A w prawicy Zasiadającego na tronie ujrzałem zwój zapisany wewnątrz i na odwrocie, mocno opieczętowany (….)6 A pośrodku tronu i czterech żywych stworzeń i pośród starszych ujrzałem stojącego baranka, jak gdyby zabitego, mającego siedem rogów i siedmioro oczu, a te oczy oznaczają siedem duchów Bożych, które zostały posłane na całą ziemię. 7 I poszedł, i od razu wziął go z prawicy Zasiadającego na tronie. (….)
Po otworzeniu pieczęci w wizji Jana pojawiają się kolejno jeźdźcy, którzy symbolizują:
Jezusa wyruszającego z władzą królewską
Objawienia 6 I ujrzałem, gdy Baranek otworzył jedną z siedmiu pieczęci, i usłyszałem jedno z czterech żywych stworzeń, mówiące głosem jak grom: „Przyjdź!” 2 I ujrzałem, a oto koń biały, a siedzący na nim miał łuk; i dano mu koronę, i wyruszył — zwyciężając i żeby dopełnić swego zwycięstwa.
Wojny światowe; Mateusza 24 „ Będziecie słyszeć o wojnach, a także wieści wojenne; baczcie, żebyście się nie przerazili. Bo to musi nastąpić, ale to jeszcze nie koniec.”. Proszę zwrócić uwagę, że Jezus wyraźnie odróżnił tutaj drobne konflikty, które miały miejsce na przestrzeni długich okresów czasu, od konfliktów zbrojnych, które miały mieć charakter globalny.
Objawienia 6: 3 A gdy otworzył drugą pieczęć, usłyszałem drugie żywe stworzenie, mówiące: „Przyjdź!” 4 I wyszedł inny koń, maści ognistej, a siedzącemu na nim dano zabrać pokój z ziemi, tak by jedni drugich zabijali; i dano mu wielki miecz.
Wizja kolejnego jeźdźca symbolizuje oczywiście klęski głodu, jakie przepowiedział Pan Jezus.
Objawienia 6: 5 A gdy otworzył trzecią pieczęć, usłyszałem trzecie żywe stworzenie, mówiące: „Przyjdź!” I ujrzałem, a oto koń czarny, a siedzący na nim miał w swej ręce wagę szalkową. 6 I usłyszałem głos jak gdyby pośród czterech żywych stworzeń, mówiący: „Kwarta pszenicy za denara i trzy kwarty jęczmienia za denara; a nie wyrządzaj szkody oliwie i winu”.
Ostatni jeździec symbolizuje między innymi śmiertelne plagi/ zarazy, które przepowiedział Jezus. Podaje jednak dodatkowe szczegóły, ponieważ mówi nam, że wynikiem wojen i głodu, które symbolizowały drugi i trzeci jeździec, będzie ogromne żniwo śmieci na świecie. Wysoka śmiertelność, jakiej nie było nigdy dotąd na świecie.
Objawienia 6: 7 A gdy otworzył czwartą pieczęć, usłyszałem głos czwartego żywego stworzenia, mówiący: „Przyjdź!” 8 I ujrzałem, a oto koń blady, a siedzący na nim miał na imię Śmierć. A tuż za nim podążał Hades. I dano im władzę nad czwartą częścią ziemi, aby zabijali długim mieczem i niedoborem żywności, i śmiertelną plagą, i przez dzikie zwierzęta ziemi.
Mieliśmy okazję już się przekonać, że proroctwa Pana Jezusa dotyczące wojen światowych, głodu, śmierci i szerzenia się groźnych chorób przypada na DZIEŃ PAŃSKI, czyli na czas obecności Jezusa z władzą królewską. Ale w tym DNIU PAŃSKIM miało się zdarzyć jeszcze coś wymownego. Pan Jezus prorokował:
Mateusza 24: 14 I ta dobra nowina o królestwie będzie głoszona po całej zamieszkanej ziemi na świadectwo wszystkim narodom; a potem nadejdzie koniec.
Czyli podczas obecności Pana Jezusa z władzą królewską miała być głoszona ewangelia o królestwie Bożym i kiedy to proroctwo miało się spełnić, ma nastać koniec światowego systemu rzeczy, o którego nadejście Jezusa pytali jego uczniowie. Czyli mamy kolejny dowód na to, że wszystkie te zdarzenia/ ZNAKI miały mieć miejsce w czasach ostatecznych, w czasach końca. W czasach zwanych DNIAMI SYNA CZŁOWIECZEGO, a więc w czasach, kiedy niewidzialnie króluje w niebie.
Pan Jezus podczas swojej ziemskiej służby zwracał wielką uwagę na ZNAKI CZASU, na podstawie których można było rozpoznać ziszczanie się zapowiedzianych od dawna proroctw biblijnych.
Mateusza 16:1-3, BT;
Łukasza 12:54-56 „Wieczorem mówcie: Będzie piękna pogoda, bo niebo się czerwieni; rano zaś: Dziś burza, bo niebo się czerwieni i jest zasępione. Wygląd nieba umiecie rozpoznać, a znaków czasu nie możecie?”
Obecność Jezusa z władzą królewską, podczas której przez ziemię miała przejechać niszczycielska armia trzech jeźdźców, miała mieć miejsce właśnie podczas niewidzialnej obecności Jezusa Chrystusa z władzą królewską. Dowodzi tego WIZJA PIERWSZEGO JEŹDŹCA, który wyruszył, jako pierwszy, a którym jest Jezus Chrystus. Wyrusza on jako pierwszy, co symbolizuje objęcie władzy królewskiej. Za nim, wyruszają inni jeźdźcy, co symbolizuje, że zaraz po objęciu władzy przez Pana Jezusa miały się zacząć spełniać zapowiedziane proroctwa co, do głodu, wojen i zaraz.
Dodatkowym dowodem na to, że podczas panowania Jezusa, to znaczy Jego niewidzialnej obecności, nie od razu zapanuje królestwo Boże nad ziemią, są poniżej zacytowane słowa Pana Jezusa:
Łukasza 26 A jak działo się za dni Noego, tak też będzie za dni Syna Człowieczego: 27 jedli, pili, mężczyźni się żenili, kobiety wydawano za mąż, aż do owego dnia, gdy Noe wszedł do arki i nadszedł potop, i zgładził ich wszystkich. 28 Podobnie jak działo się za dni Lota: jedli, pili, kupowali, sprzedawali, sadzili, budowali. 29 Ale w dniu, w którym Lot wyszedł z Sodomy, spadł z nieba deszcz ognia i siarki i zgładził ich wszystkich. 30 Tak samo będzie w owym dniu, w którym Syn Człowieczy ma być objawiony.
Teraz zajmiemy się kwestią główną. Twierdzi się, że niewolnik wierny i roztropny działał na przestrzeni całego okresu działalności prawdziwych chrześcijan i to jest prawda. Jednak z ewangelii wynika, że lokowanie szczególnej działalności niewolnika wiernego i roztropnego należy lokować na czas końca. Na czas obecności (niewidzialnego powrotu) Pana Jezusa.
Zacytujmy, co na ten temat ma do powiedzenia Biblia:
Mateusza 24: 45 „Kto rzeczywiście jest niewolnikiem wiernym i roztropnym, którego pan
ustanowił nad członkami czeladzi swojej, aby im dawał pokarm we właściwym czasie? 46 Szczęśliwy ów niewolnik, jeśli jego pan, przybywszy, zastanie go tak czyniącego! 47 Zaprawdę wam mówię: Ustanowi go nad całym swoim mieniem.
Łukasza 12:” 42 A Pan rzekł: „Kto rzeczywiście jest szafarzem wiernym, roztropnym, którego pan ustanowi nad swym gronem sług, aby im dawał odmierzone porcje pokarmu we właściwym czasie? 43 Szczęśliwy ów niewolnik, jeśli jego pan, przybywszy, zastanie go tak czyniącego! 44 Mówię wam zgodnie z prawdą:
Ustanowi go nad całym swoim mieniem.
Teraz powrócę do pytania: dlaczego ten niewolnik wierny i roztropny miał być ustanowiony nad całą czeladzią dopiero, gdy wróci jego Pan, to znaczy Pan Jezus? Jak się można przekonać obecność Pana Jezusa, na co wskazują opisane przeze mnie proroctwa, trwa już od wielu lat.
Od 1914 roku, kiedy to wystąpił naród przeciwko narodowi i królestwo przeciwko królestwu i kiedy wyruszył jeździec, któremu dano odebrać pokój całej zamieszkanej ziemi! To, według proroctw biblijnych, w DNIU PAŃSKIM, o którym mówi Księga Objawienia niewolnik wierny i roztropny miał być ustanowiony nad majętnościami swego Pana.
Więc ponownie pojawiają się pytania:
1) Kim jest ten niewolnik wierny i roztropny?
2) Co znaczy, że zostanie ustanowiony nad całą czeladzią (majętnościami) swojego Pana w DNIU PAŃSKIM?
3) Jakiego rodzaju pokarm czeladzi Pańskiej niewolnik wierny i roztropny ma odmierzać we właściwym czasie i we właściwych porcjach?
4) Czy jest ten „właściwy czas” i „właściwe porcje”?
5) Czy istnieje jakiś niewolnik wierny i roztropny, który byłby ustanowiony nad całą czeladzią Pańską np. tymi 33 000 denominacji protestanckich, z których każda uważa, że w sposób prawidłowy służy Bogu i czy rozdziela im właściwe porcje pokarmu we właściwym czasie?
Bardzo bym prosił o nie unikanie tych pytań i wyczerpujące odpowiedzi, ponieważ jeżeli nie otrzymam na nie odpowiedzi będę już tylko je powtarzał. Z swojej strony wyczerpująco przedstawiłem moje stanowisko oraz PRAWDZIWE stanowisko Chrześcijańskiego Zboru Świadków Jehowy, popierając je Biblią. Oczekuje więc tego samego ze strony moich dyskutantów. Z góry dziękuję. Proszę odpowiedzieć na zasadzie ad:1, ad:2, ad:3, ad:4, ad:5.
A teraz co ma do powiedzenia na ten temat Towarzystwo Strażnica:
(….)Komentatorzy często uważają tę przypowieść za ogólną zachętę skierowaną do każdego, komu powierzono odpowiedzialną funkcję w zborze chrześcijańskim. Nie ulega wątpliwości, że osoby takie muszą się wiernie wywiązywać ze swych obowiązków (por. Mt 25:14-30; Tyt 1:7-9). Ale jest niemożliwe, by każdego z tych chrześcijan w tym samym czasie, po powrocie pana, ustanowiono nad ‛całym jego mieniem’. Oczywiście wcale nie musi to znaczyć, że ów niewolnik wyobraża tylko jedną wyróżnioną w ten sposób osobę. W Biblii rzeczownik w liczbie pojedynczej niekiedy odnosi się do jakiejś zbiorowości, np. Jehowa oznajmił Izraelitom jako narodowi: „Wy jesteście moimi świadkami [lm.] (...) moim sługą [lp.], którego wybrałem” (Iz 43:10). Również niewierny „zły niewolnik” może oznaczać grupę osób, tak jak zbiorowy „antychryst” składa się z poszczególnych antychrystów (1Jn 2:18; 2Jn 7).
Apostoł Paweł nazwał członków zboru „domownikami Boga” (Ef 2:19; 1Tm 3:15) oraz wykazał, że wierne usługiwanie im w charakterze szafarza obejmuje ‛karmienie’ ich duchowymi prawdami (1Ko 3:2, 5; 4:1, 2; por. Mt 4:4). Chociaż powinność ta w głównej mierze spoczywała na tych, których ustanowiono pasterzami trzody (1Pt 5:1-3), apostoł Piotr wyjaśnił, że obowiązki szafarzy prawd Bożych powierzono w gruncie rzeczy wszystkim „wybranym”, czyli wszystkim chrześcijanom namaszczonym duchem świętym (1Pt 1:1, 2; 4:10, 11). A zatem zbór namaszczonych chrześcijan jako całość miał pełnić funkcję zbiorowego szafarza, udostępniającego te prawdy. Zarazem jednak każdy z nich z osobna był ‛członkiem czeladzi’ złożonej z „domowników Boga” (Mt 24:45; Ef 2:19; Heb 3:6), a więc także odbiorcą rozdzielanego „pokarmu” (Heb 5:11-14; por. 1Ko 12:12, 19-27). Wierne wywiązywanie się z nałożonego obowiązku aż do obiecanego ‛przybycia’ pana miało być nagrodzone jeszcze bardziej odpowiedzialnym zadaniem (Mt 24:46, 47; Łk 12:43, 44).
/b]42 A Pan rzekł: „Kto rzeczywiście jest[b] szafarzem wiernym, roztropnym, którego pan ustanowi nad swym gronem sług, aby im dawał odmierzone porcje pokarmu we właściwym czasie? 43 Szczęśliwy ów niewolnik, jeśli jego pan, przybywszy, zastanie go tak czyniącego! 44 Mówię wam zgodnie z prawdą: Ustanowi go nad całym swoim mieniem.
