Rembov pisze:Ponieważ, biooslawku, zignorowałeś moją prośbę o to, abyś nie krzyczał, to ja od tej pory będę ignorował wszystkie teksty Twojego autorstwa, które napiszesz dużą lub ogromną czcionką.biooslawek pisze:Rembov pisze:biooslawek pisze:1) Ofiarowanie pokarmów Bożkom lączyło się z ich spożywaniem na religijnych ucztach, co często było połączone z uprawianiem bałwochwalstwa (już samo ofiarowanie pokarmów bałwanowi nim jest) i orgiami.
No cóż, skoro święty Paweł jednak odróżniał dozwolone spożywanie pokarmów ofiarowanych bożkom na zwykły sposób jako "paliwo" od zakazanych pokarmów spożywanych w celach kultowych, to znaczy, że znowu naciągasz Pismo pod swoje teorie.
Przecież możesz to sobie sprawdzić w każdym słowniku grecko - polskim.
Jak w miejsce publikacji omylnego Towarzystwa Strażnica zacytujesz słownik to porozmawiamy.
PORNEIA πορνεία
http://biblesuite.com/greek/4202.htm
porneia: nierząd
Oryginalny zapis: πορνεία, ας, ἡ
Rodzaj : rzeczownik rodzaju żeńskiego
Transliteracja: porneia
Wymowa fonetyczna (brzmienie fonetyczne): (por-ni'-ah)
Krótka Definicja: rozpusta, bałwochwalstwo
Pełna Definicja: nierząd (wszelkie formy niemoralności płciowej), prostytucja, bałwochwalstwo.
Na określenie rozpusty (nierządu) wyrazu PONEIA użyto między innymi w tym wersecie:
Dzieje Apostolskie 15: 29 macie powstrzymywać się od tego, co ofiarowano bożkom, i od krwi, i od tego, co uduszone, i od rozpusty ( πορνείας) . Jeśli będziecie się tego starannie wystrzegać, dobrze się wam powiedzie. Bądźcie zdrowi!”
A oto ten sam fragment w języku greckim:
ἀπέχεσθαι εἰδωλοθύτων καὶ αἵματος καὶ πνικτῶν καὶ πορνείας (rozpusty): ἐξ ὧνδιατηροῦντες ἑαυτοὺς εὖ πράξετε. Ἔρρωσθε.
Świadkowie Jehowy w swoich publikacjach wyraz PORNEIA ( πορνεία) definiują tak:
Niedozwolone stosunki płciowe poza obrębem małżeństwa zawartego zgodnie z Biblią. Hebrajski czasownik zanáh i pokrewne słowa odnoszą się do nierządu lub rozpusty (Rdz 38:24; Wj 34:16; Kpł 19:29; Oz 1:2). „Rozpusta” to również odpowiednik greckiego wyrazu porneía. W książce Saint Paul’s Epistle to the Ephesians (1906, s. 76) B. F. Westcott uznał go za „ogólny termin obejmujący wszelkie niedozwolone kontakty cielesne: 1) cudzołóstwo: Oz. ii. 2, 4 (LXX); Mat. v. 32; xix. 9; 2) małżeństwo niezgodne z prawem, 1 Kor. v. 1; 3) rozpustę w sensie ogólnym, jak np. tutaj [Ef 5:3]”. Według Słownika grecko-polskiego pod red. Z. Abramowiczówny (Warszawa 1962, t. III, s. 602) porneía to „nierząd, prostytucja (...) og[ólnie] nieczystość, rozpusta, cudzołóstwo”. A pewien słownik grecko-niemiecki podaje taką definicję: „Nierząd, prostytucja, wszelkie niedozwolone stosunki płciowe” (W. Bauer, Griechisch-deutsches Wörterbuch zu den Schriften des Neuen Testaments und der frühchristlichen Literatur, wyd. 6, Berlin 1988, szp. 1389). A zatem porneía oznacza m.in. rażąco niemoralne użycie narządów płciowych co najmniej jednej osoby przy współudziale kogoś drugiego (tzn. człowieka, wyrażającego na to zgodę, lub zwierzęcia) — tej samej lub przeciwnej płci (Judy 7). Gwałciciel dopuszcza się rozpusty, czego rzecz jasna nie można powiedzieć o osobie zgwałconej.
Zakazana chrześcijanom.
Jezus Chrystus przywrócił pierwotny Boży wzorzec małżeństwa jako związku monogamicznego (Mt 5:32; 19:9) i potępił rozpustę, stawiając ją na równi z morderstwem, złodziejstwem, niegodziwym rozumowaniem, fałszywym świadectwem i bluźnierstwem. Wykazał, że wszystko to kala człowieka, a pochodzi z jego wnętrza, z serca (Mt 15:19, 20; Mk 7:21-23). Później, ok. 49 r. n.e., ciało kierownicze zboru chrześcijańskiego, składające się z apostołów i starszych w Jerozolimie, wystosowało do chrześcijan list przestrzegający m.in. przed rozpustą, którą wymieniono obok bałwochwalstwa i spożywania krwi (Dz 15:20, 29; 21:25).
Apostoł Paweł zaliczył rozpustę do „uczynków ciała”, które są przeciwieństwem „owocu ducha” i uniemożliwiają odziedziczenie Królestwa (Gal 5:19-21). Radził chrześcijanom, by zadawali śmierć członkom swego ciała, „jeśli chodzi o rozpustę” (Kol 3:5). Przypominał, że mają być święci, więc nie powinni jej nawet czynić tematem swych rozmów. Podobnie Izraelici nie mieli wspominać imion pogańskich bogów — tzn. nie wolno ich było wymieniać ze czcią, choć oczywiście mogli ostrzegać przed nimi swe dzieci (Wj 23:13; Ef 5:3).
Rozpusta zalicza się do występków, za które grozi wykluczenie ze zboru chrześcijańskiego (1Ko 5:9-13; Heb 12:15, 16). Apostoł Paweł wyjaśnia, że chrześcijanin dopuszczający się rozpusty grzeszy przeciwko własnemu ciału, gdyż w niedozwolony sposób posługuje się narządami płciowymi. Szkodzi swemu usposobieniu duchowemu, kala zbór Boży i naraża się na śmiercionośne choroby przenoszone drogą płciową (1Ko 6:18, 19). Wkracza w prawa swych chrześcijańskich braci (1Ts 4:3-7), gdyż: 1) wprowadza do zboru nieczystość i bezeceństwo i ściąga nań hańbę (Heb 12:15, 16); 2) psuje opinię osobie, z którą dopuszcza się rozpusty, a jeśli jest ona w stanie wolnym — uniemożliwia jej zachowanie czystości moralnej do czasu zawarcia małżeństwa; 3) ściąga złą sławę na własną rodzinę oraz 4) krzywdzi rodziców, współmałżonka lub narzeczonego (narzeczoną) tej drugiej osoby. Lekceważy nie człowieka, którego prawa niekiedy tolerują rozpustę, lecz Boga, który wymierzy mu karę za ten grzech (1Ts 4:8).
Znaczenie symboliczne.
Jehowa Bóg nazywał naród izraelski, z którym był związany przymierzem, swoją „żoną” (Iz 54:5, 6). Kiedy Izrael nie był Mu wierny, nie liczył się z Nim i zwracał się o pomoc do innych państw, sprzymierzając się np. z Egiptem czy Asyrią, przypominał niewierną żonę, cudzołożnicę, a nawet nierządnicę, pławiącą się w rozpuście (Eze 16:15, 25-29). Cudzołożnicami nazwano także chrześcijan, którzy utrzymują, że są oddani Bogu, a wiarołomnie praktykują fałszywy kult lub nawiązują przyjaźń ze światem (Jak 4:4).
W dziele Lexicon Graecum Novi Testamenti (Paryż 1961, szp. 1106) F. Zorell tak opisał symboliczne znaczenie słowa porneía w niektórych wersetach: „Odstępstwo od prawdziwej wiary, całkowite lub częściowe, odwrócenie się od prawdziwego Boga Jahwe ku cudzoziemskim bogom [4Kl 9:22; Jer 3:2, 9; Oz 6:10 itp.; gdyż związek Boga z Jego ludem był niejako duchowym małżeństwem]: Obj 14:8; 17:2, 4; 18:3; 19:2” (klamry wg oryginału; 4Kl w Septuagincie odpowiada 2Kl w tekście masoreckim).
Metropolia Babilon Wielki, nazwana w biblijnej Księdze Objawienia nierządnicą, jest symbolem o znaczeniu religijnym. Jej różne odłamy — „chrześcijańskie” i pogańskie — rzekomo reprezentują religię prawdziwą. W rzeczywistości jednak, żądna władzy i dóbr materialnych, utrzymuje ona związki z władcami tego świata, a „królowie ziemi dopuszczali się z nią rozpusty”. Jej plugawe, rozpustne postępki, które kosztowały ziemię mnóstwo cierpień i morze krwi, napawają Boga odrazą (Obj 17:1-6; 18:3). Zostanie za nie osądzona i — podobnie jak wszyscy dopuszczający się rozpusty — skazana na zagładę (Obj 17:16; 18:8, 9).
Nie odpowiedziałeś też na pytanie dlaczego na soborze w Jerozolimie nie nakazani obrzezania i przestrzegania Sabatu, a to przecież też bardzo drażniło ortodoksyjnych Żydów u chrześcijan.