Moje refleksje

[Coco]

Ludzie, których spotykam twierdzą, że im są starsi, tym mniej szczęśliwi i wolni.
U mnie jest inaczej. Jestem młoda, choć muszę stwierdzić, że moje dzieciństwo było gehenną. Żyłam strachem, uważałam, że jedyne uczucia na jakie zasługuję to pogarda, nienawiść, w najlepszym przypadku politowanie - w złym tego słowa znaczeniu. Z wiekiem nie zmieniło się wiele, a dużo pogorszyło.
Jedyną rzeczą, która zaczęła powoli wyciągać mnie z tego bagna, był Pan Jezus. Bardzo małymi krokami zauważałam małe płomienie nadziei w ciemnościach we mnie i pochmurnym niebie nade mną.
W końcu Panu udało się mnie z tych ciemności wyprowadzić przez nadzieję na wieczność w otoczeniu Miłości i życie dla Miłości. I choć będę musiała walczyć z mrokami mojej duszy, być może upadać i błądzić powoli całkowicie wierzę, że jednak przyjdzie kres upadkom.

Próbowałam napisać to najkrócej jak się da.
Kiedyś przyjdzie czas na szczegółowe świadectwo, jednak dziś po prostu chciałam by ktoś to przeczytał i podziękował Bogu za to, co uczynił.

[Dragonar]

Z wielką, wielką radością podziękuję, zwłaszcza że Twoje słowa wywołały na mojej twarzy szeroki uśmiech.

[Imperator]

Poetycko opisane, ale wspaniale ze Bog Ciebie znalazl!

[Czekoladowy]

Cieszę się z tej zmiany
Tylko taka myśl mi się pojawiła- często po takich okresach jeśli zdarzy nam się upaść, to myślimy że to wszystko, co wcześniej przeżywaliśmy było fałszywe, bez sensu itd. Teraz jednak jesteś wydaje mi się przekonana, że jest to autentyczne, prawdziwe i dobre i daje Ci nadzieję. Może kiedyś w przyszłości ten post Ci o tym przypomni jeśli będzie trzeba

[Jaaqob]

Chwała Panu!

Niesamowite, naprawdę, jak Bóg działa. Na pewno będę pamiętał w modlitwie!

Łaska Pana Jezusa, miłość Boga i dar Ducha niech będzie z Tobą!