Uwagi i uzupełnienia mile widziane
Dezerter:
Kiedy i dlaczego sekta nazarejczyków/galilejczyków zwana później chrześcijanami przestała być jedną z wielu - 6 do 7 - odłamów/sekt judaizmu.?
Symptomy rozejścia...
Zacząłbym od tego, że owa sekta nigdy nie przestała być częścią tzw. judaizmu.
Co to jest judaizm?
Ostrożnie traktowałbym tu tekst z wikipedii.
W czasach Jezusa i apostołów praktyki kojarzone z judaizmem był już dawno rozpowszechnione wśród Żydów.
Jakie to były praktyki?
Słowo judaizm pochodzi od imienia Judy, plemienia oddzielonego od reszty pokoleń w schyłkowym okresie państwowości Izraela. Częściowym powodem mogła być nieco lepsza niż u "Efraima" kondycja elit. Głównym jednak stało się złożenie obietnicy Dawidowi, tym samym Judzie, utrwalenia jego tronu na wieki.
Wszelkie praktyki związane z wiarą przyjęło się nazywać "religią". Dla lepszego rozumienia przymierza izraelskiego i późniejszego oddzielenia kościoła żydowskiego od pogańskiego trafniejsze wg mnie będzie zastosowanie słowa "kultura", wywodzącego się nomen omen od "kultu".
Badacze zazwyczaj twierdzą, że judaizm i związana z nim synagoga musiały pojawić się w okresie babilońskim na skutek utraty kontaktu ze Świątynią. Wtedy to ciążenie kulturowe (kultowe) przeniosło się ze służby ofiarniczej (która już bez arki powróciła po 70 latach) na służbę Słowa.
Mnie się wydaje, że 'synagoga' w postaci kościoła domowego Lewity funkcjonowała od samego początku Izraela tzn. od nadania zakonu. Tyle, że do 'Babilonu' znajdowała się w rękach lewickich, a po niewoli przyłączyli się do niej inni, którym Pan udzielił daru nauczycielskiego.
Przed Babilonem
5 Mojż 12:19
Strzeż się, abyś nie opuszczał Lewity
przez wszystkie twoje dni na twojej ziemi.
Mal. 2:4-9
4. I poznacie, że wydałem dla was to postanowienie, aby moje przymierze z Lewim trwało - mówi Pan Zastępów. 5. Takie zaś było moje przymierze z nim, że dałem mu życie i pokój oraz bojaźń, tak że się mnie bał i lękał się mojego imienia. 6. Na jego ustach była prawdziwa nauka, a na jego wargach nie znalazła się przewrotność. W pokoju i prawości postępował ze mną i wielu powstrzymał od winy. 7. Gdyż wargi kapłana strzegą poznania, a z jego ust ludzie chcą mieć wskazania, gdyż on jest posłańcem Pana Zastępów. 8. Lecz wy zboczyliście z drogi i sprawiliście, że wielu się zachwiało w zakonie, zerwaliście przymierze z Lewim - mówi Pan Zastępów. 9. Dlatego i Ja sprawię, że będziecie wzgardzeni i poniżeni u całego ludu, gdyż nie trzymacie się moich dróg i jesteście stronniczy przy stosowaniu zakonu. (BW)To, co opisują Dzieje Apistolskie:
I trwali w nauce apostolskiej i we wspólnocie, w łamaniu chleba i w modlitwach. (Dz. Ap. 2:42) miało zatem miejsce od półtora tysiąca lat - parafrazując -
I trwali po domach w nauce mojżeszowej, we wspólnocie i w modlitwach. - zgodnie z zaleceniem -
Strzeż się, abyś nie odrywał się od Lewity - Nauki - Słowa - przez wszystkie twoje dni na twojej ziemi.Judaizm nazwałbym zatem poszerzonym 'lewityzmem', bo Lewici w pewnej liczbie, mimo podważenia przymierza
(Mal. 2:4-9), kontynuowali służbę - świątynną do roku 70 i nauczycielską po dziś dzień.
Skoro istotą judaizmu jest »trwanie przy Słowie«, różnica między uczniami Jezusa i dajmy na to Gamaliela (Paweł) polega tylko i aż na uznaniu w Jezusie Mesjasza. W pierwszym wieku jedni i drudzy czytali w synagogach to samo Słowo. Pod koniec I wieku po synodzie w Jawne zwiększył się między nimi dystans, ale najpewniej, póki funkcjonowały zbory mesjańskie, łączność była zachowywana. Archeologicznym kresem judaizmu mesjańskiego jest zgodnie ze stanem badań na dzień dzisiejszy VI wiek.
Kościół apostolski (żydowski) został wypchnięty z Jerozolimy i Europy przez chrześcijan rzymskich, a dobity przez islam i, niestety, braci mojżeszowych.
Czy Żydzi stracili w związku z tym "Zbawienie"?
Bynajmniej. O ile trwają w Słowie, którym nomen omen jest Jezus. Trwanie w Słowie nie ma oczywiście nic wspólnego z trwaniem w tej czy innej religii.
Określenie nazarejczyków "sektą" oznacza, że judaizm jako cały, podobnie jak późniejsze chrześcijaństwo, bronił się przed uznaniem ułomności ludzkich nauk. Każdy z nurtów uświęcał własne interpretacje i herezje potępiając konkurencyjne.
Podział jest oczywiście uzasadniony o ile nie można się już porozumieć, a własna interpretacja jest zgodna ze Słowem -
... muszą być rozdwojenia między wami, aby wyszło na jaw, którzy wśród was są prawdziwymi chrześcijanami. (1 Kor. 11:19). Sam Pan podzielił przeciez Izrael na dwa państwa. O tym, gdzie jest prawda, każdy musi zdecydować sam, podług "własnego ducha".
Decydowanie podług własnego ducha ... jest istotą Wolności, czyli Bożego Ducha, prawdziwego judaizmu i prawdziwego chrześcijaństwa. Nadużycie polega nie na takim czy innym nauczaniu i popełnianiu nieuniknionych błędów ale na objęciu »panowania« nad poglądami "ucznia".
Nikt na Sądzie nie będzie mógł powiedzieć - "bo tak nauczał ksiądz, rabin". Nauczyciele odbiorą oczywiście stosowną zapłatę, ale po to każdy otrzymał aparat poznawczy, by z niego korzystać i każdy, lepiej, gorzej korzysta, całe życie. Niestety, szczególnie u braci katolików, uwłaszczonych przez instytucję w okresie niemowlęcym, aparat ten nie zawsze jest odpowiednio doceniany.
Kamil napisał:
...kiedy już Paweł zaczął robić zamieszanie na świecie to gdzie się nie zjawił w końcu w najlepszym razie wypraszano go z synagogi, w najgorszym - wypędzano z miasta z inspiracji Żydów. Zatem rozchodzenie się chrześcijan i synagogi to był proces, który zaczął się bardzo wcześnie. Chyba za jego zakończenie można uznać uformowanie się judaizmu rabinicznego i konsekwentne odrzucenie przezeń chrześcijan (to gdzieś w II wieku).
Kamilu, niezupełnie.
Oczywiście judaizm rabiniczny konkurował a potem walczył z mesjańskim. Ale do czasu upaństwowienia Ewangelii w IV w. Synagoga Mesjańska (Pierwsza Owczarnia) oddziaływała na chrześcijaństwo (Drugą Owczarnię) chroniąc je przed bałwochwalstwem i monopolem rzymskiego kapłaństwa.
Paweł był przez Żydów albo przyjmowany i akceptowany albo przyjmowany i kontestowany ale zazwyczaj tylko częściowo. Wtedy następował podział i zwolennicy Ewangelii zakładali nowy zbór. Przyjmuje się, że zwolenników Ewangelii było mniej niż przeciwników ale w Jerozolimie do czasu prześladowań mogło być odwrotnie. Siła przeciwników wynikała tam nie z przewagi liczebnej ale pozycji politycznej. Podobnie było z namiestnikami Moskwy w Polsce. Pamiętamy jakie problemy miał Sanhedryn z pojmaniem Jezusa. Żydzi jerozolimscy brali po prostu stronę Nauczyciela, kapłanom zaś nie ufali.
Nadto na Wschodzie, gdzie diaspora żydowska była liczniejsza, kościół Pański liczył dwa, trzy razy więcej członków niż na Zachodzie. Dzięki Synagodze. Tam rzymski prymat nigdy nie zdobył posłuchu. Chrześcijaństwo zachodnie do czasu potopu islamskiego było mniejsze i wątlejsze od wschodniego.
W tym samym roku, w którym Duch nawiedził Jerozolimę Żydzi zanieśli Ewangelię do "wszystkich ludów ziemi". Bez biskupów, katedr, subsydiów państwowych czy innych wynagrodzeń. Pielgrzym wracał z Jerozolimy i mówił -
Wiecie? Mesjasz przyszedł!Na drugi dzień wszyscy Żydzi już omawiali temat decydując kto jest za, kto przeciw. W sabat do dyskutujących dołączali poganie, którzy przychodzili do synagogi "posłuchać Mojżesza"
(Dz.Ap. 15:21).
Tak na bazie synagogi powstała rzymska gmina chrzrześcijańska.
Piotr do tej pory "nie wie", że to on ją ufundował. Myśli, że w tym czasie budował wspólnotę jerozolimską.
Dz. Ap. 2:5-11
5. A przebywali w Jerozolimie Żydzi, mężowie nabożni, spośród wszystkich ludów, jakie są pod niebem; 6. Gdy więc powstał ten szum, zgromadził się tłum i zatrwożył się, bo każdy słyszał ich mówiących w swoim języku. 7. I zdumieli się, i dziwili, mówiąc: Czyż oto wszyscy ci, którzy mówią, nie są Galilejczykami 8. Jakże więc to jest, że słyszymy, każdy z nas, swój własny język, w którym urodziliśmy się? 9. Partowie i Medowie, i Elamici, i mieszkańcy Mezopotamii, Judei i Kapadocji, Pontu i Azji, 10. Frygii i Pamfilii, Egiptu i części Libii, położonej obok Cyreny, i przychodnie rzymscy, 11. Zarówno Żydzi jak prozelici, Kreteńczycy i Arabowie - słyszymy ich, jak w naszych językach głoszą wielkie dzieła Boże.