Świetny filmik pokazujący, jak w tłumie różnorakich białek kinezyna (białko kroczące) odnajduje pęcherzyk transportujący, następnie przyczepia się do mikrotubuli i jak po autostradzie kroczy transportując wypakowany białkami pęcherzyk do jakiegoś odległego miejsca w komórce. Później pokazano formowanie się samego pęcherzyka. Jest to kompleks nieredukowalnie złożony:
https://www.youtube.com/watch?v=uHeTQLNFTgU
Kinezyna porusza się szybko wykonując precyzyjne ruchy, aby zawędrować z jednego miejsca do miejsca przeznaczenia. Podczas marszu po mikrotubuli kinezyna zużywa 80 cząsteczek ATP na sekundę – jedną cząsteczkę na jeden krok, a każdy jej krok wynosi osiem nanometrów. W mikroskopowej skali komórkowej, w jakiej pracują te molekularne maszyny, jest to bardzo duża szybkość. Gdyby kinezyna była wielkości samochodu, to poruszałaby się około 200 kilometrów na godzinę! Cytoplazma komórkowa jest ciasno upakowana białkami. Białka te cały czas są w ruchu i nieustanie obijają się o siebie, co jest spowodowane ruchami Browna.
https://www.youtube.com/watch?feature=p ... -uuk4Pr2i8
Białka to molekularne maszyny przeznaczone do spełnienia różnych funkcji w komórce, więc jeszcze bardziej zadziwia fakt, jak w tym tłoku kinezyny mogą osiągać tak duże szybkości (http://www.xvivo.net/animation/harvard-protein-packing/). Neodarwiniści w opisach tych molekularnych procesów dopuszczają się uproszczeń i przeinaczeń, co jest obliczone na takie zaprezentowanie faktów z dziedziny biologii molekularnej czytelnikom, aby nie wzbudzić w nich podziwu i intuicyjnego przekonania, że to wszystko zostało inteligentnie zaprojektowane. Jednym z takich neodarwinistów jest Carl Zimmer, którego tendencyjną argumentację wziął na warsztat i rozebrał na elementy pierwsze inny biolog i zwolennik teorii inteligentnego projektu w przyrodzie: Jonathan Wells (Autor książki „Ikony ewolucji”). Artykuł można znaleźć pod tym adresem: http://www.evolutionnews.org/2014/04/fl ... 84521.html
Więcej:
https://bioslawek.wordpress.com/2014/04 ... j-komorki/