siloam pisze:okidoki pisze:... jakby papieże nie wywoływali świętych wojen i nie prowadzili gierek politycznych z władcami Europy o to kto ma większe wpływy
O jakiś świętych wojnach mówisz? Jeżeli masz na myśli krucjaty to gdyby nie one to pewnie dziś być już wyśpiewywał Allach Akbar.
Gdy papieże prowadzili politykę uniezależnienia się od władzy świeckiej to Luter chciał się przypodobać książętom.
Poczytaj Siloamie zwykły podręcznik do historii, jeżeli za książkami historycznymi nie przepadasz
Wyprawy krzyżowe nie miały na celu obrony Europy przed inwazją islamu, lecz umocnienie wpływów papiestwa ścierającego się z cesarstwem niemieckim, "wyzwalane" tereny ziemi świętej stawały się zgodnie z decyzją Stolicy Apostolskiej własnością Państwa Kościelnego. Papieżom nie chodziło również o pomoc Izraelowi jako narodowi wybranemu, ponieważ w trakcie krucjat prześladowano Żydów ( katolicyzm od czasów Augustyna miał wzrastające tendencje do antysemityzmu).
"Święta wojna" coby użyć słów papieża Urbana II, miała cele polityczne i jak historia pokazała największe korzyści odniosło z niej papiestwo.
1. Po pierwsze, poprzez wzbogacenie majątkowe koscielnego z datków na "świętą wojnę". 2. Po drugie, dzięki zwiększeniu wpływów politycznych, Stolica Apostolska stała się czołową siłą polityczną, z którą liczyć się musieli nawet niemieccy cesarze.
I nikt w Kościele Katolickim nie przejmował się upadkiem moralnym krzyżowców, od pierwszej krucjaty dokonujących grabieży i mordów.
Tło historyczne wypraw krzyżowych.
W połowie średniowiecza dynastia Ottonów w Niemczech decydowała o wyborze papieża. " Po śmierci Ottona III nastapił okres, w którym o tron papieski zaczęły walczyć ze sobą rody rzymskie i nastąpił największy w dziejach papiestwa upadek jego autorytetu. Rozprzężeniu obyczajów, jakie zapanowało w Rzymie, położył kres dopiero Henryk III" (za Historia. Średniowiecze. , Manikowska, Tazbirowa).
W X wieku król niemiecki Henryk III oraz papież Grzegorz VII spierali się o zwierzchnictwo duchowe i polityczne nad ludem chrześcijańskim, o to czy władza świecka powinna dominować nad władzą kościelną , czy odwrotnie. Król niemiecki pod wpływem ideałów odnowy Kościoła mianował biskupami i opatami zwolenników reformy Kościoła pod przewodnictwem króla. Papież nie zgadzający się ze stawianiem autorytetu króla ponad autorytetem papieża obłożył władcę niemieckiego klątwą i ogłosił jego detronizację, tym samym uwalniając od obowiązku posłuszeństwa i wierności jego poddanych. By uniknąć katastrofy politycznej Henryk podążył do Włoch i w Canossie straszliwie poniżony uzsykał rozgrzeszenie papieża i zdjęcie klątwy. Wrócił do Niemiec, pokonał opozycję, a następnie ogłosił detronizację papieża Grzegorza VII i przeprowadził elekcję anty-papieża. W 1084r. opanował Rzym i koronował się na cesarza.
Z tego okresu pozostał słynny "Dyktat papieski" ("Dictatus papae") papieża Grzegorza VII, zawierający takie nauki jak:
"6. Z obłożonymi przez papieża klątwami nie wolno przebywać w jednym domu"
"9. Tylko papieża stopy całować mają wszyscy książeta"
"12. Jemu wolno władcami rozporządzać, a więc i cesarzy z tronu składać"
" 19. Przez nikogo nie może być sądzony"
" 22. Kosciół Rzymski nigdy nie pobłądził i po wsze czasy, wedle świadectwa Pisma św. w żaden błąd nie popadnie"
Gdy na przełomie XII i XIII wieku doszło do osłabienia cesarstwa niemieckiego sytuację wykorzystał papież Innocenty III " występując jako arbiter w walkach o tron niemiecki, powiększył terytorium Państwa Kościelnego oraz narzucił swoje zwierzchnictwo innym państwom, w tym Polsce i Węgrom". Nadał sobie tytuł "namiestnika Chrystusa" i sformułował ideologię teokratycznego panowania nad światem (czyli panowania papieskiego).
Sto lat później doszło do konfliktu pomiędzy królem Francji, Filipem IV Pięknym, który nałożył podatki na kler francuski, a papieżem Bonifacym VIII, który miał pretensje do panowania nad światem. Król francuski, który zyskał poparcie zgromadzenia reprezentantów społeczeństwa, zwanego Stanami Generalnymi, wyszedł z tego konfliktu zwycięsko, a następny papież Klemens V otworzył swoim pontyfikatem okres podporządkowania papiestwa Francji.
Jak widzisz historia Kościoła Rzymskiego pokazuje, że papieże zajmowali się niesłychanie ważnymi rzeczami, w niczym nie przypominali już rybaka Piotra i innych Apostołów, za to byli pierwszorzędnymi graczami politycznymi, którym w głowie było władanie całą Europą.
siloam pisze:Gdy papieże prowadzili politykę uniezależnienia się od władzy świeckiej to Luter chciał się przypodobać książętom.
Papieże nie chcieli przypodobać się książetom, oni zamierzali nimi rządzić oraz piastować najważniejszy religijny i polityczny urząd w Europie
![:]](http://protestanci.info/images/smilies/splash.gif)
siloam pisze:Co ciekawe katolicyzm to jedyne wyznanie na świecie, które miało własne państwo i imperialną politykę.
To żart? Anglikanie nie mieli własnego państwa i imperialnej polityki?
Masz rację mieli, ale polityka kolonialna Wielkiej Brytanii nie była prowadzona w imię władzy nadanej przez Boga.
Dzięki temu podziałowi Kościół Rzymski został zmuszony do wewnętrznej odnowy i reformacji. Gdyby nie reformacja do dzisiaj żyłbyś w takim Kościele politycznym jaki był w średniowieczu. Dzięki reformacji możesz czytać Pismo Święte w domu. I wiele innych. Przejrzyj na oczy, jesteś w systemie władców i hierarchów, którym Jezus powie "nigdy was nie znałem".siloam pisze:Zepsucie , upadek moralny kosciola rzymskiego rozpocizciera sie na cala jego 1000 letnia historie, wiec dlugo po Franciszku.
W swoich czasach obudował jak najbardziej. Franciszek nie żył 1000 lat. Luter w swoich czasach tylko przysporzył więcej cierpień Kościołowi, bo po nim rozbicie tylko się pogłębiało i niestety pogłębia.
Nigdy o takich nie słyszałem.