7 wersetów o nieśmiertelności

[Zbyszekg4]

Sahcim, odwołujesz się do 1Tes 5,10.

Pozwól, że zacytuję szerszy kontekst (przekład dosłowny):

1Tes 5:1-11 bpd "
(1) A o czasach i porach, bracia, nie ma potrzeby wam pisać.
(2) Sami bowiem dokładnie wiecie, iż dzień Pana przyjdzie jak złodziej w nocy.
(3) Gdy mówić będą: Pokój i bezpieczeństwo, wtedy spadnie na nich nagła zguba, jak bóle na kobietę w ciąży, i nie umkną.
(4) Wy zaś, bracia, nie jesteście w ciemności, aby ten dzień zaskoczył was jak złodziej.
(5) Wy wszyscy bowiem jesteście synami światłości i synami dnia. Nie należymy do nocy ani do ciemności.
(6) Nie śpijmy zatem jak pozostali, lecz czuwajmy i bądźmy trzeźwi.
(7) Bo ci, którzy śpią, śpią w nocy, a ci, którzy się upijają, upijają się w nocy.
(8) My zaś, którzy należymy do dnia, bądźmy trzeźwi, jako ci, którzy przywdziali pancerz wiary i miłości oraz hełm nadziei zbawienia.
(9) Gdyż Bóg nie przeznaczył nas na gniew, ale na zachowanie zbawienia przez Pana naszego Jezusa Chrystusa,
(10) który umarł za nas, abyśmy, czy czuwamy, czy śpimy, żyli razem z Nim.
(11) Dlatego zachęcajcie się nawzajem i budujcie jeden drugiego — co też czynicie."

Paweł tu porównuje dwie grupy ludzi:
A) osoby będące w ciemności - należące do nocy i do ciemności
B) osoby będące synami światłości i synami dnia - należące do dnia (nie należące do nocy ani do ciemności)

Styl życia obu grup jest diametralnie inny i inny kres:
ci z grypy A): śpią i upijają się - dzień Pański zaskoczy ich
ci z grupy B): czuwają i są trzeźwi (mają duchową zbroję) - dzień Pański ich nie zaskoczy

Kogo opisują słowa z wersu 10: "... abyśmy, czy czuwamy, czy śpimy, żyli razem z Nim." ?
Słowa "czuwamy" oraz "śpimy" w grece są identyczne ze słowami w wersie 6 i 7

Jaki sen ma na myśli apostoł w wersie 6 i 7-mym?
Czy sen śmierci? Ty uważasz, że w wersie 10 chodzi o sen śmierci... [przypominam: są tu te same słowa greckie]
A o jaki sen chodzi w wersach 6 i 7 ?
Myślę, że na pewno nie o sen śmierci chodzi w 6 i 7 wersie, prawda?
Czy zatem to samo słowo w wersie 10 oznacza sen śmierci?

Werset 9-10 odwołuje się do zbawczego dzieła Chrystusa. Paweł pisze o Nim, że "...umarł za nas..." i dalej: "...abyśmy, czy czuwamy, czy śpimy, żyli razem z Nim."
Podobne wersety mamy tu:
Rom 14:7-9 bpd "(7) Nikt z nas bowiem dla samego siebie nie żyje i nikt dla samego siebie nie umiera; (8) bo jeśli żyjemy, dla Pana żyjemy, i jeśli umieramy, dla Pana umieramy; czy więc żyjemy, czy umieramy, jesteśmy Pańscy. (9) Po to bowiem Chrystus umarł i powrócił do życia, aby i nad umarłymi i nad żywymi zapanować."
I jak widać, w Rzym. 14,7-9 apostoł używa tego samego słowa, aby opisać śmierć Jezusa i śmierć wierzących (nie używa innych słów, jak to widać w 1 Tes 5,9-10 gdzie czytamy o śmierci Jezusa i o czuwaniu i śnie wierzących).

To rozróżnienie sugeruje, że w 1Tes 5,1-11 w ogóle nie chodzi o śmierć ludzką, a jedyna tu wspomniana śmierć, to zbawcza śmierć Jezusa.
O czym więc - jeśli nie o śmierci (o śnie śmierci) - czytamy w tym fragmencie Listu?

Zanim odpowiem, zaznaczę, że w grece jest inne słowo na oznaczenie snu śmierci w 1Tes 4,13-18 (może sugerowałeś się tym, że 1Tes 5,10 jest blisko 1Tes 4,13-18 i dlatego uważasz, że w 1Tes 5,10 chodzi o sen śmierci, tak jak to jest zapisane w 1Tes 4,13-18. Ale tam są inne słowa - sam sobie sprawdź: http://biblia.oblubienica.eu/ )

Uważam, że w 1Tes 5,1-11 chodzi o STYL ŻYCIA, a nie o śmierć/sen śmierci.
To widać gołym okiem, że Paweł porównuje dwie grupy: A) oraz B)
Styl życia grupy A) jest bez przyszłości
Styl życia grupy B) ma przyszłość wieczną, nawet jeśli by się komuś z tej grupy zdarzyło "spać" zamiast "czuwać" (czuwanie jest lepsze, ale realia są takie, że zdarza się przysnąć: patrz przypowieść Jezusa o 10 pannach).

Ta cała tu sytuacja przypomina mi rozważania Pawła o tej treści:
1Kor 3:10-15 bpd "(10) Według danej mi łaski Bożej, jako mądry mistrz budowlany założyłem fundament, a inny na nim buduje. Każdy zaś niech uważa, jak na nim buduje. (11) Innego bowiem fundamentu nikt nie jest w stanie założyć obok tego, który jest założony, a którym jest Jezus Chrystus. (12) A czy ktoś na tym fundamencie buduje ze złota, srebra, drogich kamieni, z drewna, siana czy słomy, (13) dzieło każdego stanie się widoczne; pokaże to bowiem ten Dzień, jako że w ogniu zostanie (to) objawione i jakie jest dzieło każdego — ogień to wypróbuje. (14) Jeśli czyjeś dzieło, wzniesione na tym fundamencie, przetrwa, ten otrzyma zapłatę; (15) jeśli czyjeś dzieło spłonie, ten poniesie stratę, sam zaś będzie zbawiony, tak jednak, jak przez ogień."

Jak widać tu apostoł nie przekreśla zbawienia tych, co budowali z lichych materiałów - bo budowali NA Chrystusie!!
Podobnie, jeśli ktoś wierzy, że Jezus umarł za niego (wracam do 1Tes 5,9-10), to nawet jeśli zamiast czuwania, będzie duchowo spał, to nie utraci zbawienia (chodzi nie o sen śmierci, ale o sen taki jak 10 panien).
(9) Gdyż Bóg nie przeznaczył nas na gniew, ale na zachowanie zbawienia przez Pana naszego Jezusa Chrystusa,
(10) który umarł za nas, abyśmy, czy czuwamy, czy śpimy, żyli razem z Nim.

Bardzo podobne są te miejsca w Biblii [1Kor 3,10-15; Mat 25,1-13; 1Tes 5,1-11] dlatego stoję na stanowisku, że w 1Tes 5,10 nie ma mowy o śmierci.
Śpiące panny w Mat 25 weszły na wesele bo miały zapas oliwy do lamp...
Budujący na fundamencie Chrystusowym (1Kor 3) będą zbawieni, nawet jeśli ich dzieło życia spłonie...
Śpiący w 1Tes 5,10 będą zbawieni, gdyż mają duchową zbroję...

Piękne paralelne obrazy dające nadzieję, gdy szatan nas atakuje, że jesteśmy do niczego i na zbawienie nie zasługujemy.
Tak, nie zasługujemy bo potrafimy:
1. spać duchowo, zamiast czuwać
2. budować duchową budowlę z siana, zamiast ze złota
ALE:
1. mamy zapas duchowej oliwy (symbol Ducha Świętego)
2. budujemy na fundamencie, którym jest Chrystus
3. posiadamy duchową zbroję: pancerz wiary i miłości oraz hełm nadziei zbawienia oraz jesteśmy trzeźwi i prowadzimy styl życia godny synów światłości.

I co, sahcim, o tym powiesz?...

[Zbyszekg4]

sahcim
Też tak to rozumiem.
Zbyszek
Wiem,co napisałeś o śmierci pierwszej i drugiej. To twoje zrozumienie.
Ja nie o to pytam,tylko o wersety konkretne o tym śnie ,który trwa jakiś moment. Toż to jakieś zupełne wymysły są.

Wymysły powiadasz...
Szkoda, że nie można zapytać Łazarza, którego Jezus obudził ze snu śmierci: Jak długo byłeś martwy? bo siostry już 4 dni cie opłakują...
Co?!? Jakie 4 dni?? Nic nie wiem o 4 dniach... - zasnąłem snem śmierci i zaraz głos Jezusa usłyszałem, to wyszedłem, skoro zawołał...

A co do 2-ch śmierci, to wuko czytasz przecież w Biblii, że jest druga śmierć, prawda? Skoro jest druga to logiczne jest, że musi być... pierwsza!!
czym jest ta druga? - też o tym czytasz, prawda?
zatem ta pierwsza to nic innego, jak sen śmierci, z którego jest zmartwychwstanie (pierwsze bo jest też drugie; tylko nie pisz, że to jakiś mój wymysł; wpierw poczytaj sobie co trzeba...)

Pozdrawiam

[madelinka]

Narysowałam to sobie, aby ujrzeć to oczyma duszy.



Zakładamy, że Chrystus nie mówi tu w przypowieści, lecz jest to dosłowna relacja stanu faktycznego sprzed męki. Czy w krainie umarłych znajdują się inni zło czyniący, oprócz bogacza, np. Adam, który zgrzeszył? Jeśli tak, to czy Adam cierpi tam męki już prawie 6 tysięcy lat (zakładając biblijny opis stworzenia)? Czy oprócz Abrahama i Łazarza, są tam też inni wierzący? Czy po zmartwychwstaniu Jezusa, oglądają już oni oblicze Pana, skoro Paweł pisze:"Pragnę rozstać się z życiem i być z Chrystusem"Fl.1, 23?
Jeśli tak, to czy Abraham też jest już z Panem? Zakładamy, że dusza odczuwa ból fizyczny, emituje głos i słyszy dźwięki (co jest niezgodne ze Słowem Bożym:Koh. 9, 10, Koh. 9, 5:6, Ps. 115, 17, Iz. 38, 18 :19, etc.)

Pytania techniczne:

1. Gdzie znajduje się kraina umarłych,a gdzie łono Abrahama, skoro Jezus zstąpił do piekieł, aby jeńcom ogłosić wolność?
2.Dlaczego część chrześcijan wierzy, że po śmierci nieśmiertelna dusza wierzącego ogląda oblicze Pana? Jeśli uznamy powyższy fragment z Łukasza za dosłowną relację to czy ta kraina znajduje się pod ziemią czy w niebie, skoro jak wiemy Jezus jest już w niebie (chociaż oczywiście katolicy wierzą, że mieszka w tabernakulum, cały co do istoty, po konsekracji).
3. Co to znaczy, że Jezus ogłosił jeńcom wolność? Czy wypuścił ich z szeolu, czy nadal tam są?
4. Dlaczego Adam i bogacz musi już cierpieć skoro :" Syn Człowieczy przyjdzie w chwale Ojca swego z aniołami swymi, i wtedy odda każdemu według uczynków jego."Mt.16,27, "Odpłatę bowiem będziesz miał przy zmartwychwstaniu sprawiedliwych." Łk.14,14,

"Nie dziwcie się temu! Nadchodzi bowiem godzina, w której wszyscy, którzy spoczywają w grobach, usłyszą głos Jego: a ci, którzy pełnili dobre czyny, pójdą na zmartwychwstanie życia; ci, którzy pełnili złe czyny - na zmartwychwstanie potępienia."J.5, 28:29

"A wam, uciskanym, dać odpocznienie wespół z nami, gdy się objawi (apokalypsei )Pan Jezus z nieba ze zwiastunami mocy swojej, w ogniu płomienistym, wymierzając karę tym, którzy nie znają Boga, oraz tym, którzy nie są posłuszni ewangelii Pana naszego Jezusa. Poniosą oni karę: zatracenie wieczne, oddalenie od oblicza Pana i od mocy chwały Jego, gdy przyjdzie w owym dniu, aby być uwielbionym wśród świętych swoich i podziwianym przez wszystkich, którzy uwierzyli, bo świadectwu naszemu uwierzyliście."2Ts.1,7:10

5.Mam rozumieć, że Bóg ma społeczność z umarłymi, ale żywymi duchowo? W tym sensie Abraham jest już nieśmiertelny. Kiedy otrzymał nieśmiertelność? Czy po zmartwychwstaniu Jezusa, czy przed, w momencie gdy uwierzył?

" Tak też jest napisane: Stał się pierwszy człowiek , Adam, duszą żyjącą, a ostatni Adam duchem ożywiającym Nie było jednak wpierw tego, co duchowe, ale to, co ziemskie; duchowe było potem. Pierwszy człowiek z ziemi - ziemski, drugi Człowiek - z nieba. Jaki ów ziemski, tacy i ziemscy; jaki Ten niebieski, tacy i niebiescy. A jak nosiliśmy obraz ziemskiego [człowieka], tak też nosić będziemy obraz [człowieka] niebieskiego. Zapewniam was, bracia, że ciało i krew nie mogą posiąść królestwa Bożego, i że to, co zniszczalne, nie może mieć dziedzictwa w tym, co niezniszczalne. Oto ogłaszam wam tajemnicę: nie wszyscy pomrzemy, lecz wszyscy będziemy odmienieni W jednym momencie, w mgnieniu oka, na dźwięk ostatniej trąby - zabrzmi bowiem trąba - umarli powstaną nienaruszeni, a my będziemy odmienieni Trzeba, ażeby to, co zniszczalne, przyodziało się w niezniszczalność, a to, co śmiertelne, przyodziało się w nieśmiertelność."1Kor.15, 45:53

A tak w ramach komentarza do fragmentu ewangelii z Łukasza 16,19:31, spojrzyjcie proszę oczyma duszy na ten obrazek i przeczytajcie fragment wcześniej: "Słuchali tego wszystkiego chciwi na grosz faryzeusze i podrwiwali sobie z Niego. Powiedział więc do nich: «To wy właśnie wobec ludzi udajecie sprawiedliwych, ale Bóg zna wasze serca. To bowiem, co za wielkie uchodzi między ludźmi, obrzydliwością jest w oczach Bożych"

[Zbyszekg4]

Madelinko, obrazka nie widać...

A co powiesz na moje posty wyżej (zwłaszcza do sahcima, gdzie omawiam 1Tes 5,10)?

[Zbyszekg4]

Czemu Adam jest w piekle? Czy będzie potępiony (razem z Ewą)?
Nie uważam tak bo odchodząc z Edenu wyszli odziani w skóry zwierzęce. A żeby mieć skóry, trzeba zabić zwierzę. A zabite zwierzę to ofiara za grzech (wskazująca na Mesjasza).
Czy więc Adamowi i Ewie Bóg nie przebaczył?? To po co zabijał dla nich zwierzę?...

[sahcim]

I co, sahcim, o tym powiesz?...

Powiem, że się mylisz sądząc, iż ożywione Duchem Świętym duchowe ja osoby nowonarodzonej, tenże Duch Życia opuszcza z powodu tego, że duchowe ja tejże osoby opuszcza to martwe dla Ducha Ożywiciela ciało...

[Zbyszekg4]

sahcim, czy Ty chcesz mnie zahipnotyzować tym powtarzanym w kółko zdaniem? To jakaś mantra! Sam ją powtarzasz i uległeś autohipnozie! To dlatego nic do Ciebie nie dociera co się tu pisze...
Ja się tej mantrze nie poddaję i zahipnotyzować się nie dam, aby wierzyć w kłamstwo szatana: "Na pewno nie umrzecie"!

A teraz zechciej wykazać w tym obszerny opracowaniu 1Tes 5,1-11 błędy jakie tam popełniłem. Uwzględnij kontekst a nie wyrywaj tylko 1Tes 5,10 głosząc coś, czego Paweł nie miał na myśli...

A co do zdania, które mantrujesz: Powiem, że się mylisz sądząc, iż ożywione Duchem Świętym duchowe ja osoby nowonarodzonej, tenże Duch Życia opuszcza z powodu tego, że duchowe ja tejże osoby opuszcza to martwe dla Ducha Ożywiciela ciało...
Jest gdzieś napisane, że Duch Święty nie robi tego o czym Ty piszesz, że nie robi - czyli nie opuszcza martwej osoby? Bo to, że Ty tak uważasz, że jest,to jeszcze nie jest pewne, że tak faktycznie jest...

Podeprzyj swą tezę jakimś wersetem, bo wyrażasz swoje zdanie na temat tego co Duch Święty robi i czego nie robi i jakoś "narzucasz" Mu styl działania... A tymczasem Biblia ukazuje Ducha Świętego jako działającego tak jak On chce, a nie jak chcą ludzie i jak ludziom się wydaje, że On działać powinien! [Jezus mówi, że Duch niczym wiatr działa w tajemniczy sposób...]
Dlatego proszę o uzasadnienie tezy; nie o filozofię, ale o fakty!

[Zbyszekg4]

A co bogacza i Łazarza, to z tej strony http://chrystadelfianie.republika.pl/ka ... lnosc2.htm zacytuję to:

VI. Łukasza 16:19-31
Bogacz i Łazarz

KWESTIA: Jest to jeden z koronnych fragmentów Pisma Świętego cytowany przez wiele grup religijnych na poparcie doktryny, zgodnie z którą dusza zmarłego jest albo skazana na wieczne męki w piekle lub będzie doznawała nieopisanej radości przebywając w niebie.

OBJAŚNIENIE:

1. Godnym uwagi jest fakt, iż ten ustęp Pisma Świętego nic nie wspomina ani o niebie ani o duszach.

2. Ponieważ fragment ten jest zwykle cytowany jako dosłowny opis rzeczywistych wydarzeń (a nie jako przypowieść) pomocnym jest wykazanie, iż nawet zwolennicy nieśmiertelności duszy nie mogą traktować tego fragmentu Ewangelii jako dosłownego sprawozdania ponieważ:

a) Pan Jezus mówi tutaj o ciałach nie o duszach. Wymienione są oczy, łono (werset 23) koniec palca, język (werset 24).

b) O duszach zwykło się mówić, iż są niematerialne (materialne ciało zostało w grobie), jak więc Łazarz (jeśli rzeczywiście był duszą) mógł być niesiony przez aniołów? (werset 22)

c) Omawiany tekst sprawozdaje, iż pomiędzy Abrahamem a bogaczem znajdowała się wielka przepaść, a jednak mogli się widzieć i ze sobą rozmawiać. Czy tą wielką przepaść należy odczytywać dosłownie?

d) Czy niebo rzeczywiście jest miejscem, w którym może być prowadzona rozmowa pomiędzy zażywającymi radości nieba a cierpiącymi piekielne męki?

e) Jak Łazarz mógł w sposób literalny udać się na łono Abrahama? Abraham (tak jak obecnie) pozbawiony świadomości leżał w grobie nie otrzymawszy jeszcze swej nagrody: „Przez wiarę usłuchał Abraham, gdy został powołany, aby pójść na miejsce, które miał wziąć w dziedzictwo, i wyszedł, nie wiedząc, dokąd idzie. Wszyscy oni poumierali w wierze, nie otrzymawszy tego, co głosiły obietnice, lecz ujrzeli i powitali je z dala; wyznali też, że są gośćmi i pielgrzymami na ziemi. A wszyscy ci, choć dla swej wiary zdobyli chlubne świadectwo, nie otrzymali tego, co głosiła obietnica, ponieważ Bóg przewidział ze względu na nas coś lepszego, mianowicie, aby oni nie osiągnęli celu bez nas.” (Hebr. 11:8,13,39-40)

3. Czasami utrzymuje się, iż przypowieści są prostymi historiami. Następnie argumentuje się, że powinny one być tak właśnie czytane (tj. literalnie). Dlatego też Łazarz jak i bogacz musieli być historycznymi postaciami a wydarzenia przebiegały tak jak to zostało napisane. Taki pogląd nie znajduje jednak oparcia w słowach Mistrza dotyczących przypowieści:

a) „I odpowiedział im: Powierzono wam tajemnicę Królestwa Bożego; tym zaś, którzy są zewnątrz, wszystko podaje się w podobieństwach, aby patrząc, widzieli, a nie ujrzeli; i słuchając słyszeli, a nie rozumieli, żeby się czasem nie nawrócili i nie dostąpili odpuszczenia.” (Marka 4:11-12)

b) „A bez podobieństwa nie mówił do nich. Na osobności zaś wykładał uczniom swoim wszystko.” (Marka 4:34)

4. Często kładziony jest nacisk na słowa „był pewien człowiek bogaty” aby podkreślić historyczny charakter użytego języka. Ale w Łuk. 16:1 przypowieść o niewiernym słudze rozpoczyna się bardzo podobnie. Czy ta przypowieść ma być odczytana dosłownie? (Podobnym językiem posłużono się w innych przypowieściach – zob. Łuk. 12:16)

5. Niektórzy przyjmują odwołanie się Pana Jezusa do fałszywej idei życia po śmierci cechującej Faryzeuszy (na faryzejski charakter narracji wskazuje bogacz „modlący się” do „ojca” Abrahama - por. spotkanie Jezusa z Faryzeuszami i Uczonymi w Piśmie z Jana 8:31-59), jako podstawę swego nauczania. Ale należy tu zauważyć, że prawdziwość lub fałszywość historii opisanej w przypowieści „jest niematerialna”. Jezus czyni odwołanie do Belzebuba, „pana powietrza”, ale to wcale nie oznacza, że w niego wierzy (Mat. 12:27)

6. Dalsza argumentacja aby odczytywać ten fragment Biblii jako parabolę jest oparta na fakcie, iż Jezus Chrystus nie nazwał tej relacji przypowieścią. Zarzut ten nie ma jednak zbyt mocnego uzasadnienia, gdyż tylko przy 11 z pośród 26 zanotowanych w Ewangelii Łukasza przypowieści wyraźnie zaznaczono, że jest to właśnie przypowieść..

7. Niektóre religie (takie jak Kościół Chrystusa) wyznają pogląd, że niewierzący po śmierci idą do piekła (jednej z części Hadesu) podczas gdy bałwochwalcy wrzucani są prosto do jeziora ognistego. Należy tu wskazać, iż taki pogląd umiejscawia Abrahama w jeziorze ognia a nie w Hadesie ponieważ jak sprawozdaje Pismo Święte Abraham „został przyłączony do przodków swoich” (1Mojż. 25:8) a jego przodkowie byli bałwochwalcami (Joz. 24:2)

8. Aby podeprzeć swą interpretację 16 rozdziału Ewangelii Łukasza np. Kościół Chrystusa wygłasza twierdzenie, że ciała nie idą do Hadesu. Takie założenie jest fałszywe. W Dz. Ap. 2:27,31 autor cytuje Psalm 16:10, w którym hebrajskim słowem dla wyrazu „piekło” jest słowo „ sheol”. Hebrajski paralelizm w wersecie 10 (gdzie autor wyraża tą sama myśl używając nieco innych słów) wskazuje, że zwrot „nie zostawisz mojej duszy w otchłani (piekle)” jest ekwiwalentem dla „nie dopuścisz by twój pobożny oglądał grób”. Wyraźnie więc widać, iż wyrażenie „mojej duszy” jest synonimem dla „twój pobożny”. Tak więc miejscem przeznaczenia ciał jest Hades.

9. Chociaż kwestią do rozstrzygnięcia podczas rozważania tego fragmentu Pisma jest to czy popiera ona doktrynę o nieśmiertelności duszy oraz czy wskazuje ona na to, iż niebo jest miejscem przeznaczenia sprawiedliwych, pożytecznym wydaje się być wyjaśnienie znaczenia tego fragmentu Słowa Bożego. Poniżej przedstawiono najbardziej prawdopodobne znaczenie tekstu:

Wersety 14,15 – Faryzeusze naśmiewają się z Pana Jezusa po tym jak obnażył ich pogoń za materializmem. Faryzeusze byli postrzegani jako asceci ze względu na ich zewnętrzną formę zachowań (zob. Mat. 9:14; Mat. 23:23; Łuk. 18:12) ale Mesjasz wskazał na ich wewnętrzne pożądliwości.

Werset 16 – Faryzeusze prowadzili z Saduceuszami zaciętą dyskusje na temat ustnej jak i pisemnej tradycji. Doprowadziła ona do wykluczenia właścicieli gospód, grzeszników, oraz ludzi pokroju Łazarza z udziału w pokarmie duchowym, który powinien być dostarczany przez arcykapłanów. Zabrali oni klucz poznania (Łuk. 11:52,46). Jednak z przyjściem Jana, Królestwo było głoszone do wszystkich ludzi i każdy starał się do niego wejść (Łuk. 7:29-30). Nawet Faryzeusze i Saduceusze pragnący bez wątpienia znaleźć się w Bożym Królestwie wyszli by słuchać Jana, który wskazał na nich jako na „pokolenie żmij” i wezwał ich aby „wydali owoc godny upamiętania.” (Mat. 3:2,7-10).

Werset 17 – Aby jednak nie nauczano, iż Boże wymagania wobec ludzi „osłabły”, wraz z nauką o Królestwie i o tych, którzy do niego wchodzą, Jezus powiedział swym słuchaczom, iż „łatwiej jest niebu i ziemi przeminąć, niż przepaść jednej kresce z zakonu.”

Werset 18 – Jezus cytuje stanowisko zakonu wobec cudzołóstwa potępiając w ten sposób rozwiązłe życie Saduceuszy.

Werset 19 – „który się przyodziewał” użyte sformułowanie wskazuje na zwyczajowy sposób ubierania się.

· Purpura jest kolorem wskazującym w Biblii na: strój kapłański (2Mojż. 39:2,24,29); szaty królewskie (Sędz. 8:26; Est. 8:15); jest też synonimem bogactwa w Obj. 18:16.

· Kosztowne tkaniny – purpura i bisior były szeroko stosowane przy wykonywaniu szat kapłańskich (efod, płaszcz, zawój – 2Mojż. 39). Bisior jest użyty jako symbol bogactwa w Obj. 18:16.

Tylko jedna klasa ludzi w Izraelu zwyczajowo ubierała się w purpurę i bisior i chodziła tak w przepychu każdego dnia – arcykapłani Saduceuszy. Najbardziej prawdopodobnym wydaje się więc, iż opisanym w przypowieści bogaczem jest Kajfasz, który z wiadomych powodów występuje tu „incognito”.

Niektóre z interpretacji sugerują, że bogacz reprezentuje tutaj Faryzeuszy, ale ci nie chodzili tak ubrani każdego dnia. Generalnie prowadzili surowy tryb życia i pościli dwa razy w tygodniu (Łuk. 18:12).

W czasach Jezusa Saduceusze posiadali znaczącą polityczną władzę związaną z ich bogactwem, urzędem oraz koneksjami. Nie byli zbyt popularni wśród ludu ze względu na ich chciwość. Szczególną nienawiścią darzono rodzinę Annasza. To Saduceusze poumieszczali stragany w świątyni w Jerozolimie, w których mnożyli swoje bogactwo wymieniając walutę oraz sprzedając zwierzęta na ofiarę (Jana 2:13-16; Mat. 21:12,13).

Werset 20 – Łazarz jest jedyną postacią w przypowieści Mesjasza nazwaną po imieniu, zapewne znaną otaczającemu audytorium. Tę historię Jezus zapewne wypowiedział po otrzymaniu wiadomości o śmierci swego przyjaciela, Łazarza. Przypowieść została wygłoszona w Perei na wschód od Jordanu przy Betabarze (gdzie dotarła do Jezusa wiadomość, Jana 11:6 por. Jana 10:40; 1:28). Był to niecały dzień drogi z Betabaru do Betani.

Werset 21 – Łazarz był typowym reprezentantem narodu żydowskiego tamtych dni. Byli oni pozbawieni nawet najbardziej skąpych okruchów chleba życia ze stołu bogaczy. (tj. klasy Arcykapłanów, a w szczególności Kajfasza).

Klasa Łazarza była podobnie jak poganie psami mającymi nadzieję najeść się okruchami spadającymi ze stołów ich Pana.

Wersety 22-31 – Łazarz umiera, a niedługo potem przedwczesna śmierć spotyka Kajfasza. Spotykają się w Hadesie lecz ich sytuacja diametralnie się odwraca. Kajfasz prosi Abrahama (do którego bogacz rości sobie „prawo” ze względu na pochodzenie, Mat. 3:9) by ostrzegł jego pięciu braci. (Tymi braćmi są szwagrowie Kajfasza, saducejskiego arcykapłana. Kajfasz był zięciem Annasza, który ze względu na swą postawę wobec Rzymian został przez nich usunięty ze swego stanowiska.) Prośba zostaje odrzucona ze względu na ich nieposłuszeństwo Mojżeszowi oraz Prorokom (okazane np. w postawie wobec cudzołóstwa oraz zmartwychwstania, Łuk. 16:18; 20:27-38) jak również ewentualnie wskrzeszonej osobie. Zmartwychwstanie Łazarza rozwścieczyło później Faryzeuszy, arcykapłanów i Kajfasza, którzy obawiali się utraty swej władzy. (Jana 11:47-57)

10. Przypowieść ta potępia Kajfasza przełożonego Pasterzy Izraela za jego samolubną nieodpowiedzialność wyrażoną w zaniedbywaniu zarówno duchowych jak i materialnych potrzeb narodu żydowskiego. Łazarz reprezentuje tę zapomnianą klasę ludzi. Przypowieść jest także oskarżeniem skierowanym pod adresem Saduceuszy (którzy zaprzeczali zmartwychwstaniu ciał i zamierzali odrzucić fakt cudownego wskrzeszenia Łazarza) za ich niewiarę w Mojżesza i proroków. Przypowieść jest przedstawiona przy użyciu terminów charakteryzujących powszechne wierzenia Faryzeuszy na temat stanu po śmierci.

==========
koniec cytatu

[sahcim]

A co do zdania, które mantrujesz: Powiem, że się mylisz sądząc, iż ożywione Duchem Świętym duchowe ja osoby nowonarodzonej, tenże Duch Życia opuszcza z powodu tego, że duchowe ja tejże osoby opuszcza to martwe dla Ducha Ożywiciela ciało...
Jest gdzieś napisane, że Duch Święty nie robi tego o czym Ty piszesz, że nie robi - czyli nie opuszcza martwej osoby? Bo to, że Ty tak uważasz, że jest,to jeszcze nie jest pewne, że tak faktycznie jest...

Oczywiście, że jest to napisane...na poprzedniej stronie pisząc do Madelinki podałem cytaty Ojców Apostolskich czyli tych, którzy przyjęli nauczanie od Apostołów...

[sahcim]

A co bogacza i Łazarza, to z tej strony http://chrystadelfianie.republika.pl/ka ... lnosc2.htm zacytuję to:

Zbyszek w swoim zapale przeciwstawiania się nauczaniu Kościoła Apostolskiego o istnieniu duchowego ja po śmierci ciała podpiera się
stronami antytrynitarnych Chrystadelfian, którzy propagują poglądy, które Zbyszek sam krytykuje i odrzuca...
To żałosne Zbyszku

[Zbyszekg4]

sahcim, a to nie zbrodnia posłużyć się opracowaniem tematu, w którym tak samo myślę, mimo, że w innych tematach zgody być nie może.
Ty też byś mógł zacytować artykuł np. ze Strażnicy, w którym by pisali o np. wiarygodności Biblii... albo o pochodzeniu życia od Boga...

Lepiej napisz, co źle napisałem odnośnie 1Tes 5,1-11

[sahcim]

sahcim, a to nie zbrodnia posłużyć się opracowaniem tematu, w którym tak samo myślę, mimo, że w innych tematach zgody być nie może.

No ja rozumiem, że dla ciebie nie ma nic niestosownego(nieuporządkowanego) aby w tak ważnej kwestii zamiast sięgnąć do nauczania tych, którzy przyjęli naukę od Apostołów(tzw Ojców Apostolskich), podpierać się naukami ludzi odrzucającymi Boskość osoby Pana Jezusa i osobowość Ducha Świętego...

Ty też byś mógł zacytować artykuł np. ze Strażnicy, w którym by pisali o np. wiarygodności Biblii... albo o pochodzeniu życia od Boga...

Gdybym miał takie rozdwojenie jak ty, to pewnie podpierał bym się naukami antytryniatian zamiast nauczaniem Ojców Apostolskich, którzy nauczali Kościół wg natchnienia Ducha Świętego i tego, co przyjęli od Apostołów...

Lepiej napisz, co źle napisałem odnośnie 1Tes 5,1-11

Jak się z góry założy, jak ty to zrobiłeś wcześniej, że w 1 Tes 5: na pewno nie chodzi o sen śmierci, to to, co się potem powie, nie może nie być dobre dla takiego utalentowanego sufisty jak ty...

[Zbyszekg4]

Dla Ciebie tzw. Ojcowie Kościoła są wyrocznią... Dla mnie tę rolę pełni Słowo Boże!
Tym się różnią wszyscy katolicy od wszystkich protestantów - nic na to nie poradzę...

Ja nie zakładałem z góry, że w 1Tes 5,1-11 nie chodzi o sen śmierci. Prześledź moje opracowanie!
No to udowodnij, że tam jednak chodzi o sen śmierci - proszę bardzo: popatrzę jak to robisz [zwłaszcza, że Paweł, gdy pisze wcześniej właśnie o śnie śmierci w 1Tes 4,13-18 używa innego słowa niż w 1Tes 1-11; czy ten fakt ma dla Ciebie jakieś znaczenie, czy po prostu z góry zakładasz, że apostoł pisze o śnie śmierci w 1Tes 1-11 ?]

[sahcim]

Dla Ciebie tzw. Ojcowie Kościoła są wyrocznią... Dla mnie tę rolę pełni Słowo Boże!

Gdyby dla ciebie wyrocznią było Słowo Boże, to nie kierował byś się swoim i antytrynitatiuszy widzimisię ale nauką tych, którzy przyjęli to, co głosili bezpośrednio od Apostołów..

[kontousunięte1]

A mnie nadal zastanawia problem ,że wszyscy czytamy tą samą Biblię i te same wersety są skrajnie różnie interpretowane.
I to w ważnych sprawach.
Sorki za off top.