każde z nich znaczy co innego - jeśli nie nauczymy się tego rozróżniać to :
- nie porozumiemy się
- nie będziemy rozumieli wypowiedzi innych
- nie będziemy rozumieli nauczania KRK odnośnie np. zbawienia
Co oznacza zdanie:
Poza Kościołem nie ma zbawienia? - ulubione w KRK
Otóż wcale ono nie znaczy, że poza KK, albo poza KR-K nie ma zbawienia - jest to nieprawda, lub kłamstwo.
To zdanie oznacza, że poza Kościołem, który jest mistycznym ciałem Chrystusa (czyli poza Jezusem) nie ma zbawienia, bo nie można przyjść do Boga inaczej niż przez Niego
- z takim rozumieniem "poza Kościołem nie ma zbawienia" każdy myślący i znający biblię chrześcijanin się zgodzi
Kto się nie zgadza?
Dostaje zarzut, że to co pisze to tylko moje pobożne nauki a nie oficjalne nauczanie KRK
bardzo proszę, najważniejszy po Biblii dokument KRK zawierający Prawdy wiary KRK, które musi przyjąć każdy katolik - również schizmatyk Avinger, bo jeśli nie przyjmie to sam się wyklucza
Katechizm Kościoła Katolickiego - czyli w co wierzy i czego naucza KRK
Co tam znajdziemy o Kościele - mój wybór , a w całości możecie poczytać tu:
http://www.katechizm.opoka.org.pl/rkkkI-2-3.htm
Artykuł dziewiąty
"WIERZĘ W ŚWIĘTY KOŚCIÓŁ POWSZECHNY"
752
W języku chrześcijańskim pojęcie „Kościół" oznacza zgromadzenie liturgiczne, a także wspólnotę lokalną lub całą powszechną wspólnotę wierzących. Te trzy znaczenia są zresztą nierozłączne. „Kościół" jest ludem, który Bóg gromadzi na całym świecie. Istnieje on we wspólnotach lokalnych i urzeczywistnia się jako zgromadzenie
liturgiczne, przede wszystkim eucharystyczne. Kościół żyje Słowem i Ciałem Chrystusa, sam stając się w ten sposób Jego Ciałem
754
„Kościół jest owczarnią, której jedyną i konieczną bramą jest Chrystus
Jest trzodą, której sam Bóg zapowiedział, że będzie jej pasterzem, i której owce, chociaż rządzone przez pasterzy - ludzi, są jednak nieustannie prowadzone i karmione przez samego Chrystusa, Dobrego Pasterza i Księcia pasterzy, który oddał swoje życie za owce
I. Kościół jest jeden
„Święta tajemnica jedności Kościoła"
813 Kościół jest jeden
(…) „Duch Święty, który mieszka w wierzących i napełnia cały Kościół oraz nim kieruje, jest sprawcą tej dziwnej wspólnoty wiernych i tak dogłębnie wszystkich zespala w Chrystusie, że jest zasadą jedności
Kościoła".
Jedność należy więc do istoty Kościoła:
Jaka zdumiewająca tajemnica! Jest jeden Ojciec wszechświata, jest jeden Logos wszechświata, a także jeden Duch Święty, wszędzie ten sam; jest także jedna dziewica, która stała się matką, i chętnie nazywam ją Kościołem
814
Od początku ten jeden Kościół ukazuje się jednak w wielkiej różnorodności, która pochodzi zarówno z rozmaitości darów Bożych, jak i wielości otrzymujących je osób. W jedności Ludu Bożego gromadzi się różnorodność narodów i kultur. Wśród członków Kościoła istnieje różnorodność darów, zadań, sytuacji i sposobów życia: „We wspólnocie kościelnej prawomocnie istnieją partykularne Kościoły, korzystające z własnej tradycji"
Wielkie bogactwo tej różnorodności nie sprzeciwia się jedności Kościoła. To grzech i ciężar jego konsekwencji zagraża nieustannie darowi jedności. Apostoł wzywa więc do zachowania
„jedności Ducha dzięki więzi, jaką jest pokój" (Ef 4, 3)
816
„To jest ten jedyny Kościół Chrystusowy... który Zbawiciel nasz po zmartwychwstaniu swoim powierzył do pasienia Piotrowi, zlecając jemu i pozostałym Apostołom, aby go krzewili i nim kierowali... Kościół ten, ustanowiony i zorganizowany na tym świecie jako społeczność, trwa w Kościele katolickim, rządzonym przez następcę Piotra oraz biskupów pozostających z nim we wspólnocie (communio)"
Dekret o ekumenizmie Soboru Watykańskiego II wyjaśnia: „Pełnię bowiem zbawczych środków osiągnąć można jedynie w katolickim Kościele Chrystusowym, który stanowi powszechną pomoc do zbawienia. Wierzymy mianowicie, że jednemu Kolegium Apostolskiemu, któremu przewodzi Piotr, powierzył Pan wszystkie dobra Nowego Przymierza celem utworzenia jednego Ciała Chrystusowego na ziemi, z którym powinni zjednoczyć się całkowicie wszyscy, już w jakiś sposób przynależący do Ludu Bożego".
Rany zadane jedności
817
Istotnie, „w tym jednym i jedynym Kościele Bożym już od samego początku powstały pewne rozłamy, które Apostoł surowo karci jako godne potępienia. W następnych zaś wiekach zrodziły się jeszcze większe spory, a niemałe społeczności odłączyły się od pełnej wspólnoty (communio) z Kościołem katolickim, często nie bez winy ludzi z jednej i drugiej strony". Rozłamy, które ranią jedność Ciała Chrystusa (wyróżnia się herezję, apostazję i schizmę), nie dokonują się bez grzechów ludzi.
818
Tych, którzy rodzą się dzisiaj we wspólnotach powstałych na skutek rozłamów i „przepajają się wiarą w Chrystusa, nie można obwiniać o grzech odłączenia. A Kościół katolicki otacza ich braterskim szacunkiem i miłością... Usprawiedliwieni z wiary przez chrzest należą do Ciała Chrystusa,dlatego też zdobi ich należne im imię chrześcijańskie, a synowie Kościoła katolickiego słusznie ich uważają za braci w Panu"
(Sobór Watykański II, dekret Unitatis redintegratio, 3.)
819
Ponadto, „liczne pierwiastki uświęcenia i prawdy" istnieją poza widzialnymi granicami Kościoła powszechnego: „spisane słowo Boże, życie w łasce, wiara, nadzieja, miłość oraz inne wewnętrzne dary Ducha Świętego oraz widzialne elementy" . Duch Chrystusa posługuje się tymi Kościołami i wspólnotami kościelnymi jako środkami zbawienia, których moc pochodzi z pełni łaski i prawdy, jaką Chrystus powierzył Kościołowi powszechnemu. Wszystkie te dobra pochodzą od Chrystusa i prowadzą do Niego Oraz „nakłaniają do jedności katolickiej"
820
„Chrystus od początku użyczył (jedności) swemu Kościołowi; wierzymy, że ta jedność trwa nieutracalnie w Kościele katolickim i ufamy, że z dniem każdym wzrasta aż do skończenia wieków". Chrystus zawsze udziela swemu Kościołowi daru jedności, ale Kościół musi zawsze modlić się i pracować, by strzec, umacniać i doskonalić jedność, której Chrystus pragnie dla niego. Dlatego sam Jezus modlił się w godzinie swojej męki i nie przestaje modlić się do Ojca o jedność swoich uczniów: „...aby wszyscy stanowili jedno, jak Ty, Ojcze, we Mnie, a Ja w Tobie, aby i oni stanowili w Nas jedno, aby świat uwierzył, żeś Ty Mnie posłał" (J 17, 21). Pragnienie ponownego odnalezienia jedności wszystkich chrześcijan jest darem Chrystusa i wezwaniem Ducha Świętego
jeśli gdzieś pisze , że 'w pełni", czy "najpełniej" - to znaczy tylko tyle, że my uważamy, że u nas najwięcej, a np u prawosławnych - dużo, zielonoświątkowców - średnio, a u Świadków - mało
- ale nie znaczy , że jest tylko u nas!!!
kto ma oczy i mózg niech czyta ze zrozumieniem
.
Powielasz kłamstwa/przemilczenie prawdy współczesnych urzędników rzymskokatolickich, którzy z ekumenii uczynili swoisty oręż...
- ja ci cytuje tylko KRK a później objaśniam to zgodnie z nauką KRK, którą znam