Rembov pisze:Lash pisze:I podaj, bardzo Cię o to proszę, księgę Pisma Świętego, w której podano LISTĘ ksiąg spisanych z natchnienia Ducha Świętego.
JEST taka
A łuk 24
Ponieważ chyba mam jakieś problemy z czytaniem ze zrozumieniem Ewangelii według świętego Łukasza, to wklejam treści wskazanego rozdziału i proszę, abyś mi w nim tę LISTĘ podkreślił:
Łk 24:1-53
1. W pierwszy dzień tygodnia poszły skoro świt do grobu, niosąc przygotowane wonności.
2. Kamień od grobu zastały odsunięty.
3. A skoro weszły, nie znalazły ciała Pana Jezusa.
4. Gdy wobec tego były bezradne, nagle stanęło przed nimi dwóch mężczyzn w lśniących szatach.
5. Przestraszone, pochyliły twarze ku ziemi, lecz tamci rzekli do nich: Dlaczego szukacie żyjącego wśród umarłych?
6. Nie ma Go tutaj; zmartwychwstał. Przypomnijcie sobie, jak wam mówił, będąc jeszcze w Galilei:
7. Syn Człowieczy musi być wydany w ręce grzeszników i ukrzyżowany, lecz trzeciego dnia zmartwychwstanie.
8. Wtedy przypomniały sobie Jego słowa
9. i wróciły od grobu, oznajmiły to wszystko Jedenastu i wszystkim pozostałym.
10. A były to: Maria Magdalena, Joanna i Maria, matka Jakuba; i inne z nimi opowiadały to Apostołom.
11. Lecz słowa te wydały im się czczą gadaniną i nie dali im wiary.
12. Jednakże Piotr wybrał się i pobiegł do grobu; schyliwszy się, ujrzał same tylko płótna. I wrócił do siebie, dziwiąc się temu, co się stało.
13. Tego samego dnia dwaj z nich byli w drodze do wsi, zwanej Emaus, oddalonej sześćdziesiąt stadiów od Jerozolimy.
14. Rozmawiali oni z sobą o tym wszystkim, co się wydarzyło.
15. Gdy tak rozmawiali i rozprawiali z sobą, sam Jezus przybliżył się i szedł z nimi.
16. Lecz oczy ich były niejako na uwięzi, tak że Go nie poznali.
17. On zaś ich zapytał: Cóż to za rozmowy prowadzicie z sobą w drodze? Zatrzymali się smutni.
18. A jeden z nich, imieniem Kleofas, odpowiedział Mu: Ty jesteś chyba jedynym z przebywających w Jerozolimie, który nie wie, co się tam w tych dniach stało.
19. Zapytał ich: Cóż takiego? Odpowiedzieli Mu: To, co się stało z Jezusem Nazarejczykiem, który był prorokiem potężnym w czynie i słowie wobec Boga i całego ludu;
20. jak arcykapłani i nasi przywódcy wydali Go na śmierć i ukrzyżowali.
21. A myśmy się spodziewali, że On właśnie miał wyzwolić Izraela. Tak, a po tym wszystkim dziś już trzeci dzień, jak się to stało.
22. Nadto jeszcze niektóre z naszych kobiet przeraziły nas: były rano u grobu,
23. a nie znalazłszy Jego ciała, wróciły i opowiedziały, że miały widzenie aniołów, którzy zapewniają, iż On żyje.
24. Poszli niektórzy z naszych do grobu i zastali wszystko tak, jak kobiety opowiadały, ale Jego nie widzieli.
25. Na to On rzekł do nich: O nierozumni, jak nieskore są wasze serca do wierzenia we wszystko, co powiedzieli prorocy!
26. Czyż Mesjasz nie miał tego cierpieć, aby wejść do swej chwały?
27. I zaczynając od Mojżesza poprzez wszystkich proroków wykładał im, co we wszystkich Pismach odnosiło się do Niego.
28. Tak przybliżyli się do wsi, do której zdążali, a On okazywał, jakoby miał iść dalej.
29. Lecz przymusili Go, mówiąc: Zostań z nami, gdyż ma się ku wieczorowi i dzień się już nachylił. Wszedł więc, aby zostać z nimi.
30. Gdy zajął z nimi miejsce u stołu, wziął chleb, odmówił błogosławieństwo, połamał go i dawał im.
31. Wtedy oczy im się otworzyły i poznali Go, lecz On zniknął im z oczu.
32. I mówili nawzajem do siebie: Czy serce nie pałało w nas, kiedy rozmawiał z nami w drodze i Pisma nam wyjaśniał?
33. W tej samej godzinie wybrali się i wrócili do Jerozolimy. Tam zastali zebranych Jedenastu i innych z nimi,
34. którzy im oznajmili: Pan rzeczywiście zmartwychwstał i ukazał się Szymonowi.
35. Oni również opowiadali, co ich spotkało w drodze, i jak Go poznali przy łamaniu chleba.
36. A gdy rozmawiali o tym, On sam stanął pośród nich i rzekł do nich: Pokój wam!
37. Zatrwożonym i wylękłym zdawało się, że widzą ducha.
38. Lecz On rzekł do nich: Czemu jesteście zmieszani i dlaczego wątpliwości budzą się w waszych sercach?
39. Popatrzcie na moje ręce i nogi: to Ja jestem. Dotknijcie się Mnie i przekonajcie: duch nie ma ciała ani kości, jak widzicie, że Ja mam.
40. Przy tych słowach pokazał im swoje ręce i nogi.
41. Lecz gdy oni z radości jeszcze nie wierzyli i pełni byli zdumienia, rzekł do nich: Macie tu coś do jedzenia?
42. Oni podali Mu kawałek pieczonej ryby.
43. Wziął i jadł wobec nich.
44. Potem rzekł do nich: To właśnie znaczyły słowa, które mówiłem do was, gdy byłem jeszcze z wami:
Musi się wypełnić wszystko, co napisane jest o Mnie w Prawie Mojżesza, u Proroków i w Psalmach.45. Wtedy oświecił ich umysły, aby rozumieli Pisma,
46. i rzekł do nich: Tak jest napisane: Mesjasz będzie cierpiał i trzeciego dnia zmartwychwstanie,
47. w imię Jego głoszone będzie nawrócenie i odpuszczenie grzechów wszystkim narodom, począwszy od Jerozolimy.
48. Wy jesteście świadkami tego.
49. Oto Ja ześlę na was obietnicę mojego Ojca. Wy zaś pozostańcie w mieście, aż będziecie uzbrojeni mocą z wysoka.
50. Potem wyprowadził ich ku Betanii i podniósłszy ręce błogosławił ich.
51. A kiedy ich błogosławił, rozstał się z nimi i został uniesiony do nieba.
52. Oni zaś oddali Mu pokłon i z wielką radością wrócili do Jerozolimy,
53. gdzie stale przebywali w świątyni, <wielbiąc i> błogosławiąc Boga.
(BT)
hehehe
