Znaczenie Biblii w KRK

[Johann]

Bardzo często wśród protestantów można spotkać się z zarzutem wobec KK, że nie zachęca wiernych do czytania Słowa Bożego

W związku z powyższym drodzy bracia i siostry chciałbym zapytać się Was co myślicie na temat odczytywanego dzisiaj w polskich kościołach listu Konferencji Episkopatu Polski:


NAPEŁNIJCIE WASZE ŻYCIE EWANGELIĄ!

List pasterski Episkopatu Polski na Niedzielę Biblijną


Liturgia Słowa ukazuje nam dzisiaj świętego Piotra i Apostołów głoszących radosną Nowinę: „Jezusa – człowieka, którego wy przybiliście rękami bezbożnych do krzyża i zabiliście, Bóg wskrzesił, zerwawszy więzy śmierci. My jesteśmy tego świadkami” (Dz 2, n23-24). Od przyjęcia wielkanocnego świadectwa zależy teraźniejsze i przyszłe życie człowieka. Pierwsi słuchacze Dobrej Nowiny „przejęli się do głębi serca: «Cóż mamy czynić, bracia?» – zapytali Piotra i pozostałych Apostołów. «Nawróćcie się – powiedział do nich Piotr – i niech każdy z was ochrzci się w imię Jezusa Chrystusa na odpuszczenie grzechów waszych, a weźmiecie w darze Ducha Świętego. (…) W wielu też innych słowach dawał świadectwo i napominał: «Ratujcie się spośród tego przewrotnego pokolenia!»” (Dz 2, 37-38.40).
Tak Piotr, jak i wszyscy Apostołowie są dla nas wzorem ewangelicznej gorliwości. Oni „napełnili Jeruzalem swoją nauką”, a święty Paweł zaniósł ją do pogan – na krańce świata. Pamiętali bowiem, że podstawowe polecenie, jakie im pozostawił wstępujący do nieba Jezus brzmiało: „Idźcie i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Uczcie je zachowywać wszystko, co wam przykazałem. A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata” (Mt 28, 19-20). Ten nakaz zmartwychwstałego Pana dotyczy życia i posłannictwa Kościoła wszystkich czasów.

Cel głoszenia Ewangelii – Komunia z Ojcem i Synem, i Duchem Świętym

Jaki jest cel Jezusowego nakazu głoszenia Ewangelii? Co Dobra Nowina wnosi w życie człowieka? Piotr i Apostołowie dają nam na te pytania potrójną odpowiedź.

Najpierw: Ewangelia daje Ducha Świętego.
Mieszkańcom Jerozolimy „Bóg udzielił Ducha Świętego”. Ewangelia niesie Ducha Prawdy i Ducha Pocieszyciela. On w niej mieszka. Pan Jezus porównał Ewangelię do studni, z której tryska Woda Żywa, czyli Duch Święty (J 4,10.14). Podobnie jak woda, docierając do miejsc pustynnych, przemienia je w ogrody pełne życia, tak i Duch Święty ożywia martwe dusze ludzi. Wnosi w nie życie Boże. Wnikając do ludzkich wnętrz, Duch Prawdy uzdrawia chore sumienia, rozgrzewa twarde serca, prowadzi zabłąkane. Dzięki mocy Ducha Pocieszyciela umiera w nas stary człowiek grzechu, a rodzi się nowy człowiek duchowy.

Po wtóre: Ewangelia pozwala żyć w przyjaźni z Synem Bożym.
Podobnie jak świetlisty obłok wyprowadził kiedyś Izraelitów z domu niewoli, tak Duch Święty, promieniujący z Ewangelii, wyprowadza człowieka ze zniewolenia kłamstwem, a wprowadza do krainy wolności, którą jest Chrystus.
Ewangelia pozwala człowiekowi prowadzić dialog z żyjącym Chrystusem: zadawać Mu pytania i oczekiwać od Niego odpowiedzi. Jezus, który żyje pod postacią głoszonej w Kościele Ewangelii, nie boi się naszych pytań, nawet tych najtrudniejszych: Jaki jest sens moich zmagań i cierpień? Jaki świat mam tworzyć wokół siebie? To żyjący w Ewangelii Chrystus – jak kiedyś Piotrowi – tak dzisiaj każdemu z nas stawia pytanie: „Czy miłujesz Mnie więcej aniżeli ci?” (J 21,15). I oczekuje odpowiedzi w osobistej modlitwie (oratio) i w stylu życia (actio).

Po trzecie: Ewangelia prowadzi do Boga Ojca.
Ewangelia, którą Piotr i Apostołowie poznali w słowach i czynach Jezusa, jest w swej istocie słowem Boga Ojca. Jezus bowiem nie mówił niczego od siebie, a wszystkie dzieła spełniał mocą swojego Ojca. Za pośrednictwem Pisma Świętego każdy wierzący odkrywa w Bogu swojego Ojca, poznaje Jego wolę na każdy dzień i otrzymuje łaskę, aby ją wypełniać.
Św. Bonawentura pisze: „Treścią Pisma Świętego nie jest bynajmniej rzecz małej wagi, ale pełnia wiecznego szczęścia. Pismo Święte jest bowiem księgą, w której zawarte są słowa żywota wiecznego. Są spisane po to, abyśmy nie tylko wierzyli, ale też posiedli życie wieczne, w którym będziemy widzieć i kochać. To w życiu wiecznym urzeczywistnią się wszelkie nasze pragnienia. To wtedy dopiero poznamy naprawdę miłość przewyższającą wszelką wiedzę i tak napełnieni będziemy wszelką pełnią Boga. Do tej pełni pragnie wprowadzić nas Pismo Święte”.

Niedziela Biblijna – nowe propozycje

„Idźcie i nauczajcie! – to polecenie Jezusa podjął Jan Paweł II, wyznaczając program życia Kościoła na trzecie tysiąclecie: „Mamy karmić się słowem, aby być «sługami Słowa» w dziele ewangelizacji. Jest to z pewnością jedno z najważniejszych zadań stojących przed Kościołem na progu nowego tysiąclecia. Nawet w krajach, gdzie Ewangelia dotarła wiele wieków temu, przestało już istnieć «społeczeństwo chrześcijańskie» (…). Wielokrotnie w minionych latach przypominałem wezwanie do nowej ewangelizacji. Ponawiam je i teraz. Powinniśmy wzbudzić w sobie płomiennego ducha św. Pawła, który wołał: «Biada mi, gdybym nie głosił Ewangelii» (1 Kor 9, 16)” (Novo millennio ineunte, 40).
To samo polecenie odczytał jako zobowiązujące dla całego Kościoła Piotr naszych czasów, Benedykt XVI. Dał temu wyraz zwołując – na samym początku swojego pontyfikatu – Synod Biskupów, który podjął refleksję nad „Słowem Bożym w życiu i misji Kościoła”. Jako Wikariusz Chrystusa-Kapłana szczodrze błogosławi tym duszpasterzom i wiernym, którzy podejmują trud szukania w Piśmie Świętym żywego słowa Bożego i miłującej obecności Jezusa – Pana. Niestrudzone otwieranie „dostępu do Boga” – przez Ewangelię – to przecież najistotniejsza pomoc, jaką kapłani mogą przynieść współczesnemu człowiekowi.
Kościół i chrześcijanin nie żyje samym sobą, lecz Ewangelią. Z niej się rodzi i z niej czerpie codziennie Mądrość, by iść właściwą drogą przez świat, nie ulec fałszywym ideologiom i nie stracić sprzed oczu celu, którym jest Bóg. Chrześcijanin i Kościół napełniony Ewangelią może również dzisiaj być światłością świata – lumen gentium!
Świadomi roli Słowa Bożego w życiu i misji Kościoła, biskupi zebrani w dniach 8-9 marca 2010 r. na Konferencji Episkopatu Polski pragną zaprosić wszystkich kapłanów, osoby życia konsekrowanego i wiernych świeckich do przeżywania Trzeciej Niedzieli Wielkanocnej jako Niedzieli Biblijnej.
Niech na naszym stole pojawia się jak najczęściej księga Pisma Świętego. W niej zawarte jest Słowo życia. Przyjmujmy je i umacniajmy się nim codzienne jak Bożym Chlebem.
Czytajmy Pismo Święte osobiście – czytajmy je naszym dzieciom! Ono jest „Listem Boga do ludzi”. List od Ojca przynosi słowa Miłości, na które wypada w modlitwie odpowiedzieć. A zawarta w nim ojcowska Mądrość i „Prawo wolności” (Jk 1,25) niech nam służą pomocą w wieczornym rachunku sumienia. Jak pisze bowiem św. Paweł, „wszelkie Pismo jest przez Boga natchnione i pożyteczne do nauczania, do przekonywania, do poprawiania, do wychowywania w sprawiedliwości, aby człowiek Boży był doskonały, przysposobiony do każdego dobrego czynu” (2 Tm 3,16; por. 1 Kor 10,1-13).
Byłoby dobrze, gdyby powstawały w naszych parafiach nowe kręgi wiernych świeckich rozważających wspólnie Pismo Święte. Korzystajmy z nowych – bogatych w komentarze, ilustrowanych – wydań Pisma Świętego.
Moderatorzy i animatorzy Dzieła Biblijnego pomogą z pewnością duszpasterzom i wiernym, aby nowe formy celebracji Słowa Bożego, praktyka wspólnej lectio divina czy nabożeństwo Drogi Światła prowadziły nas do odkrywania woli Ojca, poznawania miłości Syna Bożego i napełniania się mocą Ducha Pocieszyciela.

Zakończenie

Niech uroczyste spotkanie ze Słowem Bożym w Niedzielę Biblijną umocni wszystkich kapłanów, osoby życia konsekrowanego, katechetów i rodziców, w apostolskim trudzie głoszenia Ewangelii naszym dzieciom, młodzieży i dorosłym. Niech kolejne dni rozpoczynającego się Tygodnia Biblijnego ukażą nam, jak wielki dar niesie nam Ewangelia, wprowadzając każdego, kto jej słucha, w osobową komunię z Ojcem i Synem, i Duchem Świętym. Bez tej komunii nie byłoby Kościoła!
Na owocne przeżycie Niedzieli Biblijnej i nadchodzącego tygodnia wszystkim z serca błogosławimy.


Podpisali: Pasterze Kościoła Katolickiego w Polsce obecni na 351. Zebraniu plenarnym Konferencji Episkopatu Polski w Warszawie w dniach 8-9 marca 2010 r.



Źródło

[fantomik]

[...]Niech kolejne dni rozpoczynającego się Tygodnia Biblijnego

Od kiedy został wprowadzony ów Tydzień Biblijny? Widzisz przyjacielu, KRK ma w swojej historii bardzo nieciekawe epizody jeśli chodzi o praktyczne odgradzanie zwyłkego człowieka od Słowa Bożego. Moi Rodzice do dziś powtarzają słowa jednego z księży z parafii, do której uczęszczali za młodu, że czytanie Biblii grozi chorobą psychiczną (i bynajmniej nie powiedział tego tylko raz ale zapadło im w pamięci, gdyż to powtarzał). Niemniej na pewno wykorzystam tą informację do głoszenia rzymskim katolikom Ewangelii -- dziękuję

Pozdrawiam,
f. (moje dwa grosze)

[Sara]

Większość znanych mi katolików, w tym również wśród tych bardziej zaangażowanych w działalność parafii(oazy, neokatechumenat) znajomość Pisma jest prawie żadna( ot, znają parę sloganów). Nie wyrażają chęci do samodzielnego rozważania Słowa. Owszem, uczęszczają na studium biblijne, ale nie wiem, jaki jest poziom owego studium, skoro wynoszą z niego tak mizerną biblijną wiedzę...
Starsi ludzie rzeczywiście czasem twierdzą, że "od czytania Biblii można zwariować". Spotkałam się z tym.

[fantomik]

[...]Starsi ludzie rzeczywiście czasem twierdzą, że "od czytania Biblii można zwariować". Spotkałam się z tym.

Wielu się spotkało -- była to powszechna praktyka niestety (a nie inicjatywa jednej osoby)

Pozdrawiam,
f.

[koleżanka]

I kto tu nie zna Słowa Bożego, samo pisze za siebie.

[ami]

I kto tu nie zna Słowa Bożego, samo pisze za siebie.

[center]BIBLIA TYSIĄCLECIA PODAJE NIEPRAWDZIWĄ EWANGELIĘ O CHRYSTUSIE I KRÓLESTWIE BOŻYM[/center]
Biblia Tysiąclecia

Kol.1...(25) Jego sługą stałem się według zleconego mi wobec was Bożego włodarstwa: mam wypełnić /posłannictwo głoszenia/ słowa Bożego. (26) Tajemnica ta, ukryta od wieków i pokoleń, teraz została objawiona Jego świętym, (27) którym Bóg zechciał oznajmić, jak wielkie jest bogactwo chwały tej tajemnicy pośród pogan. Jest nią Chrystus pośród was - nadzieja chwały. (28) Jego to głosimy,...

Mat.6. (33) Starajcie się naprzód o królestwo /Boga/ i o Jego Sprawiedliwość, a to wszystko będzie wam dodane.
Łuk.17... (20) Zapytany przez faryzeuszów, kiedy przyjdzie królestwo Boże, odpowiedział im: Królestwo Boże nie przyjdzie dostrzegalnie; (21) i nie powiedzą: Oto tu jest albo: Tam. Oto bowiem królestwo Boże pośród was jest.

Biblia Warszawska

Kol.1...(25) Tego Kościoła sługą zostałem zgodnie z postanowieniem Boga, powziętym co do mnie ze względu na was, abym w pełni rozgłosił Słowo Boże, (26) tajemnicę, zakrytą od wieków i od pokoleń, a teraz objawioną świętym jego. (27) Im to chciał Bóg dać poznać, jak wielkie jest między poganami bogactwo chwały tej tajemnicy, którą jest Chrystus w was, nadzieja chwały. (28) Jego to zwiastujemy,

Biblia Gdańska

Mat.6. (33) Ale szukajcie najpierw Królestwa Bożego i sprawiedliwości jego, a wszystko inne będzie wam dodane.
Łuk.17...(20) A będąc pytany od Faryzeuszów, kiedy przyjdzie królestwo Boże, odpowiedział im i rzekł: Nie przyjdzieć królestwo Boże z postrzeżeniem; (21) Ani rzeką: Oto tu, albo oto tam jest: albowiem oto królestwo Boże wewnątrz was jest.

Apostołowie głosili ewangelię,że Chrystus i Królestwo Boże jest w was,a więc w każdym człowieku.W BT pisze o nieprawdziwej ewangelii,że Chrystus i Królestwo Boże jest pośród was.KK nie uznaje obecności w nas Chrystusa jako prawdziwego Słowa Bożego,dlatego w BT Kol.1,25 jest napisane"słowa Bożego" z małej litery,aby przypadkiem ktoś z czytających BT nie domyślił się,że chodzi tu o Chrystusa."Jeśli pisze o Chrystusie i Królestwie Bożym"pośród was",tzn.gdzie katolicy mają szukać Chrystusa i Królestwa Bożego?

Dlatego chciałbym się dowiedzieć "I kto tu nie zna Słowa Bożego",skoro ukrywa się o nim prawdę przed katolikami i świadomie błędnie tłumaczy Biblię Tysiąclecia,aby czytający ją nie mogli znaleźć obecnego w nich Chrystusa jako prawdziwego Słowa Bożego.

Johann

Ewangelia niesie Ducha Prawdy i Ducha Pocieszyciela. On w niej mieszka. Pan Jezus porównał Ewangelię do studni, z której tryska Woda Żywa, czyli Duch Święty (J 4,10.14). Podobnie jak woda, docierając do miejsc pustynnych, przemienia je w ogrody pełne życia, tak i Duch Święty ożywia martwe dusze ludzi. Wnosi w nie życie Boże. Wnikając do ludzkich wnętrz, Duch Prawdy uzdrawia chore sumienia, rozgrzewa twarde serca, prowadzi zabłąkane. Dzięki mocy Ducha Pocieszyciela umiera w nas stary człowiek grzechu, a rodzi się nowy człowiek duchowy.

O żywej wodzie

Biblia Tysiąclecia

Jan.10... (10) Jezus odpowiedział jej na to: O, gdybyś znała dar Boży i /wiedziała/, kim jest Ten, kto ci mówi: Daj Mi się napić - prosiłabyś Go wówczas, a dałby ci wody żywej... (14) Kto zaś będzie pił wodę, którą Ja mu dam, nie będzie pragnął na wieki, lecz woda, którą Ja mu dam, stanie się w nim źródłem wody wytryskającej ku życiu wiecznemu.

Chrystus mówił o własnym Duchu Chrystusowym-Ja Jestem,przez którego jest w nas obecny.Duch ten jest źródłem Ducha Świętego,wody żywej wytryskującej w nas ku żywotowi wiecznemu.Dlaczego KK okłamuje wiernych,że Duch Chrystusowy mieszka w jakiejś Ewangelii porównywanej do studni?.Katolikom karze się czcić i adorować martwego Jezusa Eucharystycznego ukrywającego się w Przenajświętszym Sakramencie,a nie obecnego w nas Chrystusa.Są oni pozbawieni Ducha Świętego,a więc żywej wody.

[Bogoljub]

czytając niektórych tu dochodzę do wniosku że naprawdę czytanie Biblii może prowadzić do choroby psychicznej!

A poważnie, to dużo ważniejsze od czytanie Biblii jest Jej rozumienie.

[fantomik]

czytając niektórych tu dochodzę do wniosku że naprawdę czytanie Biblii może prowadzić do choroby psychicznej!
A poważnie, to dużo ważniejsze od czytanie Biblii jest Jej rozumienie.

W pełni fałszywa antyteza. Czytanie Biblii nie wyklucza jej zrozumienia, a zrozumienie danego tekstu pisanego (dowolnego) jest raczej ciężkie jeśli się tego tekstu nie przeczytało. Oczywiście możesz nagle zacząć twierdzić, że można zrozumieć np. Pana Tadeusza bazując się tylko na "brykach" ale wierz mi, że każdy nauczyciel języka polskiego, raczej na pewno nie pochwali takiego postępowania bo to jest po prostu marnej jakości "substytut". Tak samo ma się z czytaniem Słowa Bożego i jego rozumieniem, "bryki" (jeśli w ogóle nie są zmanipulowane, czego pewnym być nie możesz jeśli Pisma Świętego nie przeczytałeś) po prostu nie wystarczą.

Pozdrawiam,
f. (moje dwa grosze)

[sanctam]

Jeszcze w XIX wieku papieże rzymscy ciskali gromy na towarzystwa biblijne, wychodząc z założenia uświęconego na Trydencie, że "jeśli zezwala się wszędzie na publikowanie świętych ksiąg w językach narodowych, to więcej z tego jest szkód, niż korzyści".

Towarzystwa biblijne odrzuciły Boski autorytet Kościoła katolickiego.

Antychryst próbował będzie zmienić czasy i zakon.

Żal mi, że są ludzie którzy nazywają następcę św. Piotra takimi epitetami. Cóż, reformacja z humanizmem nie miała wiele wspólnego (vide: spalenie Servete'a, antysemityzm Lutra etc.).

Na szczęście Duch Swięty czuwa nie tylko nad Śłowem, ale i nad historią.

Bracie. Dlatego Kościół katolicki istnieje już 2 tys. lat. Bramy piekielne Go nie przemogą. Wierzę, że wszyscy chrześcijanie zjednoczą się pod jurysdykcją Piotra naszych czasów, papieża Benedykta XVI !

[Małgorzata]

Wierzę, że wszyscy chrześcijanie zjednoczą się pod jurysdykcją Piotra naszych czasów, papieża Benedykta XVI !

Całe szczęście, że to tylko twoje zdanie. Uff...
Chrześcijanie tworzą Kościół Jezusa Chrystusa i on jest zjednoczony tak, jak Jezus mówił. Jeden kościół, jeden pasterz - Jezus Chrystus.
Niechrześcijanie uznają jakiś Piotrów naszych czasów.

[Robertamigo]

Żal mi, że są ludzie którzy nazywają następcę św. Piotra takimi epitetami. Cóż, reformacja z humanizmem nie miała wiele wspólnego (vide: spalenie Servete'a, antysemityzm Lutra etc.).
!

Podstawowym założeniem humanizmu jest to że człowiek może stac sie lepszym przez nauke i wychowanie. Zaprzecza temu historia (1,2 wojna swiatowa) oraz Pismo Swiete, które mówi całkiem coś innego o naszej naturze - "albowiem myśl serca człowieczego zła jest od młodości jego" 1M 8,21

Ty Sanctam jestes tak przesiąkniety humanizmem że jeszcze nie tak dawno argumentowałes, uzasadniałes pedofilskie czyny katolickich duchownych w Irlandi - wersetami z Pisma Swietego.

A o Servecie wiesz tyle co nic, i dlatego piszesz takie głupstwa.
Wyrok na Servecie wykonano 27.10. 1553 r.
Kilka miesiecy wczesniej - 17 czerwca 1553 roku, sąd świecki we Vienne uznał Serveta winnym:
- głoszenia nauk heretyckich,
- naruszenia zarządzeń króla,
- ucieczki z więzienia królewskiego,

i skazał na karę:
- grzywny w wysokości 1000 liwrów (na rzecz króla),
- przewiezienie Serveta i jego ksiąg głównymi ulicami miasta na miejsce kaźni,
- spalenie żywcem na wolnym ogniu.

31 sierpnia do Genewy przybył zarządca pałacu królewskiego we Vienne z kopią wyroku tamtejszego sądu przeciwko Servetowi i usilnie błagał Radę Genewy, aby odesłała Serveta do Vienne celem spalenia go zgodnie z wydanym już wyrokiem – tak jak spalono wcześniej jego kukłę i książki. Rada Genewy jednak odmówiła.

Swiecki sąd,który wydał wyrok skazujący Serveta na smierc, był sądem inkwizycji, który wydał wyrok skazujący Serveta na smierc - za herezje, (zapoznaj sie z listami serveta do Kalvina). Wyrok ten został wydany wczesniej niż ten w Genewie.

[Realista]

Skazanie Serveta na smierć nastapiło pod niewątpliwym naciskiem i dużym wpływem Kalwina co potwierdza jeden z najwybitniejszych znawców okresu radykalnej reformacji profesor Zbigniew Ogonowski min. w monografi poświęconej Michałowi Servetowi.
Co ciekawe w konkluzji wyroku zupełnie pominięto zarzuty buntu wobec władzy etc a wymieniono jedynie negacje dogmatu trynitarnego oraz sprzeciw wobec chrztu dzieci!!!
Z polecenia Kalwina z oskarżeniem wobec Serveta w procesie wystapił Mikołaj de la Fontaine, który pod dyktando Kalwina sporządził 38 artykułów (zarzutów) przeciwko Servetowi chcąc nie chcąc Kalwin przyłożył rekę do jego śmierci co ciekawe w sposób dosyc oryginalny tłumaczył swój udział w tej kaźni "... Papiści bronia fałszywej doktryny, przez co ich praktyki inkwizycyjne są zgoła bezmyślnym okrucieństwem. Inaczej zupełnie ma się rzecz w wypadku wyznawców prawdziwej wiary, ci bowiem obdarzeni przywilejem posiadania prawdy, nie prześladują, a tylko wymierzają im sprawiedliwość..." Z.Ogonowski z zagadnień tolerancji w Polsce XVII w.

[fantomik]

Skazanie Serveta na smierć nastapiło pod niewątpliwym naciskiem i dużym wpływem Kalwina

Taaaa... ale zbyt wiele faktów do tego nie pasuje tak pięknie jakbyś chciał. Chociażby to, że Kalwin po pierwsze wnosił o inne wykonanie wyroku niż spalenie, po drugie nie chciał udostępnić swoich listów z Servetem jako materiał dowodowy i uczynił to dopiero będąc naciskanym na to, a po trzecie spędził każdy wieczór w celi Serveta rozmawiając z nim właśnie nt. Trójcy (starając się go przekonać do odwołania swoich tez) aż do dnia wykonania wyroku. Do tego ewidentnie proces ten też był używany jako polityczne igrzysko przeciwników Kalwina.
Chociażby z wikipedii czytamy:

The libertines allowed the trial to drag on in an attempt to harass Calvin. The difficulty in using Servetus as a weapon against Calvin was that the heretical reputation of Servetus was widespread and most of the cities in Europe were observing and awaiting the outcome of the trial. This posed a dilemma for the libertines, so on 21 August the council decided to write to other Swiss churches for their opinions, thus mitigating their own responsibility for the final decision. While waiting for the responses, the council also asked Servetus if he preferred to be judged in Vienne or in Geneva. He begged to stay in Geneva. On 20 October the replies from Zürich, Basel, Bern, and Schaffhausen were read and the council condemned Servetus as a heretic. The following day he was sentenced to burning at the stake, the same sentence as in Vienne. Calvin and other ministers asked that he be beheaded instead of burnt. This plea was refused and on 27 October, Servetus was burnt alive—atop a pyre of his own books—at the Plateau of Champel at the edge of Geneva.

Już z tego krótkiego fragmentu widać, że wyrok był bardziej politycznym posunięciem niż decyzją jednego człowieka jak to popularnie jest przedstawiane co też i Ty uczyniłeś.

Pozdrawiam,
f. (moje dwa grosze)