KAAN pisze:List do Kolosan 2:8 Baczcie, aby was kto nie sprowadził na manowce filozofią i czczym urojeniem, opartym na podaniach ludzkich i na żywiołach świata, a nie na Chrystusie;
Filozofia to trucizna dla ducha, nie zajmuję się filozofią.
Czy Ty KAAN nie dostrzegasz filozofii, czyli
umiłowania mądrości, opartej na objawieniu i logicznym nauczaniu Pana Jezusa Chrystusa, według prawidłowości myślenia jakie Bóg ustanowił. Dlaczego dostrzegasz tylko tą opartą na żywiołach tego świata, która faktycznie prowadzi na manowce i nie jest dla
Chrześcijanina? To filozofia Słowa, oparta na Chrystusie, jako duch żywota, jest podstawą wiary Chrześcijanina, Jan. 6:63; Rzym. 10:17. Oceń, którą z tych filozofii wyrażają poniższe cytaty z Słowa Bożego. Dostrzegam, że wypowiedź Ap. Pawła z Kol. 2:8, zawiera w sobie też myśl, że
jest także prawdziwa filozofia oparta na Chrystusie. Jej zadaniem jest:
14) abyśmy już nie byli dziećmi, miotanymi i unoszonymi lada wiatrem nauki przez oszustwo ludzkie i przez podstęp, prowadzący na bezdroża błędu, (15) lecz abyśmy, będąc szczerymi w miłości, wzrastali pod każdym względem w niego, który jest Głową, w Chrystusa, (16) z którego całe ciało spojone i związane przez wszystkie wzajemnie się zasilające stawy, według zgodnego z przeznaczeniem działania każdego poszczególnego członka, rośnie i buduje siebie samo w miłości.
(13) […] przed obliczem Boga, […] przed obliczem Chrystusa Jezusa, […] aż do przyjścia Pana naszego Jezusa Chrystusa, (15) które we właściwym czasie objawi błogosławiony i jedyny władca, Król królów, Pan panów, (16) jedyny, który ma nieśmiertelność, który mieszka w światłości niedostępnej, którego nikt z ludzi nie widział i widzieć nie może; jemu niech będzie cześć i moc wieczna. Amen. 1 Tym. 6:16 (BW)
Jedyny, który ma
nieśmiertelność w światłości niedostępnej - BÓG (Ojciec i matka/ przymierze duchowe jako
Rodzice, zespoleni jak jedno ciało męża i żony, 1Kor. 11:3; Efez. 5:23, wraz z dzieckiem (Synem) swym, to początek pojednania stworzenia ze swoim Stwórcą po ich rozłączeniu przez grzech i upadek, Jan 17:21; Gal. 3:28; 1Kor. 5:16-19; Hab. 2:14; Hebr. 8:11-13. Pojednanie to następuje tylko wśród nieśmiertelnych w światłości niedostępnej, 1Jan 3:1-3. Ta światłość niedostępna dla cielesnych jest ciemnością. Inaczej się wyrażając, jest ona zasłoną z Rodz. 1:2. Jednak ta ciemność:
[…] nic nie ukryje przed (… Bogiem Najwyższym), A noc jest jasna jak dzień, Ciemność jest dla (Niego) jak światło. Ps. 139:12 (BW)
CIEMNE CHMURY PIELUSZKAMI WSZECHOCEANU A ZARAZEM I ZIEMI, Job. 38:9Rdz. 1:2 ZIEMIA (Pospolitość) TRWAŁA NIERZECZYWISTĄ NICOŚCIĄ, TAJEMNYM MIEJSCEM (
CIEMNOŚCIĄ/ZASŁONĄ /Żyd 6:19; Mat. 27:51 / Łuk. 23:45; Żyd. 10:20) W OTCHŁANI; DUCH BOŻY UNASZAŁ SIĘ NAD WODAMI (PAN/Wszech – OCEAN pierwotny) lub ODPRĘŻAŁ SIĘ DO ODŚWIERZENIA /ochrzczenia ziemi (Ps. 104:30; 1Pi. 3:21; Dz. 1:5; Dz. 2:2; Ap. 21:5)
Na początku stworzył Bóg niebo i ziemię. Rodz. 1:1 (BW)
BOŻY POCZĄTEK STWORZENIA NIEBA I ZIEMI – to tytuł sprawozdania, obejmującego cały tydzień stwarzania. To POCZĄTEK który wraz z Wielkim Jubileuszem Ziemi trwa 50 000 lat, Kapł. 25:8-13. Jawny według ducha,
Początek Nowego Stworzenia w czasie nauczania przez Pana Jezusa Chrystusa, zawiera się w tym WIELKIM POCZĄTKU. Początek ten także poprzedza ciemność (w łonie) jaka trwała od zaczątku czynienia człowieka na podobieństwo Boże, Rodz. 5:1,2.
(1) Na POCZĄTKU (stworzenia, a więc i na Początku Nowego Stworzenia) było Słowo, a Słowo było u Boga, a Bogiem było Słowo. (2) Ono było na początku u Boga. (3) Wszystko przez nie powstało, a bez niego nic nie powstało, co powstało. (4) W nim było życie, a życie było światłością ludzi (człowieka). (5) A światłość świeci w ciemności, lecz ciemność jej nie przemogła.
BOGA nikt nigdy nie widział, lecz Jednorodzony Bóg, który jest na łonie OJCA, objawił GO.
(najpierw we Wszechświecie w dziele stworzenia według ciała, a później w dziele Nowego Stworzenia, też poczynając od Syna. Apostoł i Ewangelista Jan napisał jednocześnie o dwóch początkach, o dwóch stworzeniach i o dwóch rodzajach światłości, o dwóch rodzajach ciała i o dwóch rodzajach objawienia Boga Ojca. Z tego wynikają właśnie nasze trudności w zgodnym odczytaniu i zrozumieniu jego przesłania.
Bo u ciebie jest źródło życia, W światłości twojej oglądamy (naszą)
światłość. Ps. 36:10 (BW)
Życie jest w Logosie jako Światłość. Ta światłość jest jednością w ciele objawienia. W czasie jej trwania nastąpiły jednak odróżniające się dni stwarzania, ale dzieło każdego z nich rozwijało się w następnych dniach stwarzania.
Przez wiarę poznajemy, że światy zostały ukształtowane słowem Boga, tak iż to, co widzialne, nie powstało ze świata zjawisk. Hebr. 11:3 (BW)
Nie powstało ze świata zjawisk – czyli nie powstało z rzeczy wydobytych na jaw, lecz z stanu, który dla nas jest ciemnością, lub za zasłoną. Rzeczy wydobyte na jaw, powstały z rzeczy ukrytych w BOGU Najwyższym i Wszechmogącym. Ten BÓG jest DUCHEM, Jan 4:24. Jest BOGIEM Boga (Ps. 45:7,8) i BOGIEM Bogów (Rodz. 14:18-22; Pow. Pr. 10:17; 1Król. 8:23; 19:10,14; Ps. 82:1,6; 136:2). Jest też BOGIEM duchów wszelkiego ciała, Lb. 16:22; 27:16; Hiob. 12:9,10. Jest więc DUCHEM Ducha (Izaj. 11:2,4; 59:21 i DUCHEM duchów. Powstanie duszy z Rodz. 2:7, wiąże się z rozpoczęciem dzieła stworzenia. Jest to przejście ze stanu ducha ukrytego w Bogu do stanu cielesnego, objawiającego Boga.
DUCH BÓG stwarza a tchnienie Wszechmocnego ożywia, Hiob. 33:4; Ps. 33:6; 104:30;
BÓG czyni duchów aniołami (posłami) Swymi, Ps. 104:4
Wszelkie stworzenie posiada tego samego ducha, (Kazn. 3:19,21). Jest to duch nozdrzy jego, (Tre. 4:20)
Duch stworzenia jest częścią DUCHA BOŻEGO, Eze. 36:26, 27
(3) I rzekł Bóg: Niech stanie się światłość. I STAŁA SIĘ ŚWIATŁOŚĆ. (4) I widział Bóg, że światłość była dobra. Oddzielił tedy Bóg światłość od ciemności. (5) I nazwał Bóg światłość dniem, a ciemność nazwał nocą.
ukształtował Pan Bóg człowieka z prochu ziemi i tchnął w nozdrza jego dech życia. Wtedy STAŁ SIĘ CZŁOWIEK istotą żywą. Rodz. 1:3-5; 2:7
Dni stwarzania do szóstego i sabat Boży/Bogów wraz z Wielkim Jubileuszem Ziemi.Objawienie św. Jana 4:11 Godzien jesteś, Panie i Boże nasz, przyjąć chwałę i cześć, i moc, ponieważ Ty stworzyłeś wszystko, i z woli twojej zostało stworzone, i zaistniało (i z woli twojej także jest stworzone – Pokoja wg. kodów Stronga).
(11) Twoją, Panie (Jahwe/Jehowo), jest wielkość i moc, i majestat, i sława, i chwała, gdyż wszystko, co jest na niebie i na ziemi, do ciebie należy, twoim Panie, jest królestwo i Ty jesteś wyniesiony jako głowa nad wszystko. (12) Od ciebie pochodzi bogactwo i chwała, Ty władasz nad wszystkim, w twojej ręce jest siła i moc, w twojej ręce jest to, aby uczynić kogoś wielkim i mocnym. (13) Więc teraz, Boże nasz, składamy ci dzięki i wielbimy chwalebne imię twoje. 1Kro. 29:11-13 (BW)
Jeden Bóg i Ojciec wszystkich, który jest ponad wszystkim/i, przez wszystkich/ko i we wszystkich/im, Efez. 4:6. (BW)
- Bóg jest ponad wszystkim/i, (Tych, którzy są na zewnątrz, osądzi Bóg, 1Kor. 5:13), ale gdy nastąpi pojednanie stworzenia ze swoim Stwórcą, gdy osiągniemy pełnię Jego poznania, Żyd. 8:11-13; Hab. 2:14, wtedy Bóg będzie wszystkim we wszystkim, 1Kor. 15:26-28.
Jeżeli wszystko stworzył Bóg, który jest wszystkim we wszystko i ponad wszystkim, a my w nim żyjemy, poruszamy się i jesteśmy, gdyż z Jego rodu jesteśmy, to czy Wszechświat stworzył z niczego, albo z równolegle istniejącej obok z Nim, martwej materii? Czy stworzenie czegoś w Sobie, w Bogu musiało oznaczać ożywienie czegoś martwego, istniejącego poza Bogiem? Czy wieczna materia była jakimś niezależnym bogiem? Jeżeli Bóg/Duch wszystko w Sobie i z Siebie stworzył, to czy śmierć duszy która grzeszy (Eze. 18:4), oznacza powrót do nicości, tego z czego w Nim powstała? Czy Bóg jest winien, że dał stworzeniu wolną wolę, która może przezwyciężyć nakazy sumienia i kształtować nową rzeczywistość ducha? Czy Bóg jest niesprawiedliwy, gdy gniew wywiera?
Czy doskonałość polega na tym, że się nie popełnia błędów i grzechów, prowadzących do upadku? Czy Bóg jest sprawcą zła, skoro jego myśli są wyższe od myśli człowieka, podejmującego samodzielną decyzję, która przywiodła go do upadku, a nie jak mniemał, że świadome skazanie się na natychmiastowa śmierć, zakończy wszystko? Czy doskonałość nie polega raczej na tym, że stworzenie Boże jakim jest CZŁOWIEK i jego ziemski i niebieski s/Syn (Mat. 21:28-32) może podjąć nawet zgubną myśl, ale w zamiarze wypełnienia woli Bożej, polegającej na samodzielnym podjęciu przez niego decyzji.
Człowiek z Rodz. 1:27,28, podjął samodzielnie decyzję, ale prowadzącą do zguby. Powiedział Bogu, że pójdzie wykonać wolę Ojca, ale nie poszedł, więc jej nie wykonał, jednak podjął samodzielną decyzję. To Ewa została zwiedziona, a nie Adam, 1Tym. 2:14. Pierwszy syn człowieczy – Adam, podjął samodzielną decyzję, ale czy przyjął na siebie odpowiedzialność za nią, jeżeli odpowiedzialnością za otrzymanie żony obarczył Boga (sądził Go, Rzym. 3:4-7)? Człowiek na obraz Boży poszedł wykonać wolę Bożą, ale jej nie wykonał.
Stworzenie może w sobie zasmucać DUCHA BOŻEGO, Izaj. 63:10
Gdy BÓG odbiera DUCHA Swego, stworzenie ginie, Ps. 104:29; 146:4; Kazn. 12:7
BÓG odnawia Swoje stworzenie, Eze. 11:19; 36:26, 27; 37:9,10,14
Jeżeli Bóg daje stworzeniu cząstkę Swego Ducha, to w tej części mówimy o duchu tegoż stworzenia. Jednocześnie Duch Boży działa poza tym stworzeniem, gdyż Bóg jest wszystkim we wszystkim i ponad wszystkim. Tą stworzoną, czyli daną podstawową część, Słowo Boże nazywa ciałem a nawet prochem, pyłem. Dalsze udzielanie ducha, prowadzi do uczynienia stworzenia doskonałym, podobnym do Boga
BÓG nie stworzył pierwotnie zła. Zło nie jest brakiem dobra, lecz niewłaściwym używaniem dobra.
A czy drugi Syn Człowieczy – Adam (Baranek Boży, dzięki któremu, tego który upadł, Bóg usprawiedliwił, przyodziewając trwałym odzieniem z skóry, a nie figuralnym), przyjął odpowiedzialność, skoro uznał swoją pomoc, podatną na zwodzenie (1Tym. 2:14) i nadał jej imię Ewa, Rodz. 3:20? Czyż Jahwe Bogów nie podobało się to, skoro Rzekł do nich:
I rzekł (do Bogów) Pan Bóg (Jahwe tych Bogów): Oto człowiek stał się taki jak my: zna dobro i zło. Byleby tylko nie wyciągnął teraz ręki swej i nie zerwał owocu także z drzewa życia, i nie zjadł, a potem żył na wieki! Rodz. 3:22 (BW)
Boga nikt nigdy nie widział, lecz Jednorodzony Bóg, który jest na łonie Ojca (Rodziców), objawił go. Jan. 1:18 (BW)
On (SYN/dziecko) jest obrazem Boga niewidzialnego, pierworodnym wszelkiego stworzenia, (16) ponieważ w nim zostało stworzone wszystko, co jest na niebie i na ziemi, rzeczy widzialne i niewidzialne, czy to trony, czy panowania, czy nadziemskie władze, czy zwierzchności; wszystko przez niego i dla niego zostało stworzone. Kol. 1:15,16 (BW)
Skoro Syn będący na łonie Ojca, objawia GO, to znaczy, że wszystko jest immanentnym dziełem Ojca w Synu. Tylko Syna Ojciec bezpośrednio stworzył w Sobie przez zrodzenie go. Wszystko inne stworzenie, zostało stworzone bezpośrednio w Synu, a pośrednio i w Bogu Ojcu.
Oto niebiosa i niebiosa niebios nie mogą cię ogarnąć (pomieścić), 1Król. 8:27
Nie mogą pomieścić, ponieważ Bóg jest wszystkim, we wszystkim i ponad wszystkim.
(23) Czy jestem Bogiem tylko z bliska - mówi Pan - a nie także Bogiem z daleka? (24) Czy zdoła się kto ukryć w kryjówkach, abym Ja go nie widział? - mówi Pan. Czy to nie Ja wypełniam (Sobą) niebo i ziemię? - mówi Pan (Słowo Jahwe)?Jer. 23:23,24 (BW)
18) Albowiem gniew Boży z nieba objawia się przeciwko wszelkiej bezbożności i nieprawości ludzi, którzy przez nieprawość tłumią prawdę. (19) Ponieważ to, co o Bogu wiedzieć można, jest dla nich jawne, gdyż Bóg im to objawił. (20) Bo niewidzialna jego istota, to jest wiekuista jego moc i bóstwo, mogą być od stworzenia świata oglądane w dziełach i poznane umysłem, tak iż nic nie mają na swoją obronę, Rzym. 1:18-19 (BW)
Bóg, który stworzył świat I WSZYSTKO, co na nim, Ten, będąc Panem nieba i ziemi, […] sam daje wszystkim życie i tchnienie, i wszystko. Z jednego (z tego samego) pnia wywiódł też wszystkie narody ludzkie, aby mieszkały na całym obszarze ziemi, ustanowiwszy dla nich wyznaczone okresy czasu i granice ich zamieszkania, (27) żeby szukały Boga, czy go może nie wyczują i nie znajdą, bo przecież nie jest On daleko od każdego z nas. (28) Albowiem w nim żyjemy i poruszamy się, i jesteśmy, jak to i niektórzy z waszych poetów powiedzieli: Z jego bowiem rodu jesteśmy. Dz. 17:26-28 (BW)
(14) Dlatego zginam kolana moje przed Ojcem, (15) od którego wszelkie ojcostwo na niebie i na ziemi bierze swoje imię, (16) by sprawił według bogactwa chwały swojej, żebyście byli przez Ducha jego mocą utwierdzeni w wewnętrznym człowieku,
10) Przystało bowiem, aby Ten (BÓG OJCIEC), dla którego i przez którego istnieje wszystko, który przywiódł do chwały wielu synów, sprawcę ich zbawienia (Syna - Jezusa Chrystusa) uczynił doskonałym przez cierpienia. (11) Bo zarówno ten, który uświęca, jak i ci, którzy bywają uświęceni, Z JEDNEGO (z tego samego) SĄ WSZYSCY; z tego powodu nie wstydzi się nazywać ich braćmi, Hebr. 2:11 (BW)
Syn (tak, jak cały czas jest, tak) będzie poddany temu, który mu poddał wszystko, aby Bóg był wszystkim we wszystkim. 1Kor. 15:25 (BW)
Czy powyższe cytaty z Słowa Bożego, wyrażają filozofię ludzką, czy Chrystusową?
Wynika z niej, że Bóg ni stwarzał z niczego, ani z ubocznej mu materii, a tylko dzięki duchowi Swemu.
Ponadto proponuję zapoznanie się z treścią załącznika
Czas Piramidy Stworzenia Człowieka i Syna
Bóg, który stworzył świat i wszystko, co na nim,...daje wszystkim życie i tchnienie, i wszystko...w nim żyjemy i poruszamy się, i jesteśmy...Z jego bowiem rodu jesteśmy. Dz.17:24-28 Wierzę w: CHRZEST DLA SŁAWY OJCA I SYNA I TO DUCHEM ŚWIĘTEGO (Mat.28:19); paruzję Chrystusa/1874r., powrót rozumu w społeczeństwie wyboru/1914r. Publiczne w chrzcie wodnym wyznanie wiary jest też potwierdzane publicznie darami Ducha Świętego Ojca, gdy zostaje wyznane przez Chrystusa przed aniołami Bożymi, Łuk.12:8,9; Dz.1:4,5; Jan14:26,27; 15:26,27; Łuk.21:24