Jedno serce i jedna dusza

[chrześcijanin]

I trwali w nauce apostolskiej i we wspólnocie, w łamaniu chleba i w modlitwach.
Dzieje Apostolskie 2,42
________________________________________
O pierwszych chrześcijanach napisano: "A u tych wszystkich wierzących było jedno serce i jedna dusza".
Niestety, praktyka tej jedności w odniesieniu do wszystkich wierzących już dawno zanikła. Chrześcijanie podzielili się na niezliczone grupy i odrębne wspólnoty. Poza tym związali się z ludźmi, którzy tylko z nazwy są chrześcijanami, ale nie narodzili się na nowo i nie posiadają życia z Boga. Wobec takiego smutnego stanu rzeczy wszyscy musimy się ukorzyć i przyznać, że staliśmy się współwinnymi.
Chociaż zewnętrzna, widoczna jedność pierwszych chrześcijan została zniszczona, pod pewnymi względami możemy jednak jak oni nadal w niej trwać. Nauka apostołów obejmuje bowiem wszystko, co znajdujemy w Nowym Testamencie. Kiedy trzymamy się jej i szczerze podporządkowujemy, trwamy w niej. Społeczność między wierzącymi, a przede wszystkim z Chrystusem, naszym Panem i Od kupicielem, opiera się na zdrowej i niezmiennej nauce Nowego Testamentu.
Łamanie chleba jest wielkim przywilejem wierzących. W każdą niedzielę mogą spełniać życzenie swego Pana i na tej ziemi, gdzie stał Jego krzyż, oznajmiać Jego śmierć przez uczestnictwo w pamiątkowej wieczerzy ustanowionej przez Niego samego. "Albowiem ilekroć ten chleb jecie, a z kielicha tego pijecie, śmierć Pańską zwiastujecie, aż przyjdzie".
We wspólnej modlitwie wierzący mogą dziękować Bogu za wszystkie błogosławieństwa, a także przedstawiać Mu wszelkie potrzeby i dotykające ich problemy.

(C) Copyright "Dobry Zasiew" 2010
________________________________________
Zapraszamy na witrynę http://chrzescijanin.strefa.pl/