: 27 cze 2014, 15:06
W Księdze Daniela przepowiednie Boga rozpoczynają się od czasów współczesnych Danielowi (VI p.n.e.) i kończą się paruzją Jezusa.
Znajdują się w siedmiu rozdziałach, tworząc cztery prorocze ciągi: Dn 2; Dn 7; Dn 8 - 9; Dn 10 – 12. Każdy następny profetyczny rozdział, nawiązuje do poprzednich wiadomości i podaje prorocze uzupełnienia. Ta progresja przewija się przez całą narrację Księgi Daniela.
Drugi rozdział Księga Daniela wyznacza profetyczny zakres dla proroctw rozmieszczonych w rozdziałach 7; 8 - 9; 10 – 12.
W posągu - złożonego z różnych metali i gliny– przedstawiono konkretne potęgi polityczne (złoto, srebro, miedź, żelazo), bądź religijno – polityczne (glina), które od czasów Daniela (VI p.n.e.), aż do paruzji Jezusa, będą nadawały bieg historii świata (Dn 2, 31 – 43).
Chronologia proroczo - historyczna tego rozdziału jest następująca:
1. pierwszym proroczym mocarstwem (złoto), jest Babilonia (Dn 2,31 - 32, 37- 38),
2. drugim proroczym mocarstwem (srebro), staje się Medo – Persja (Dn 2,32; Dn 2,39; Dn 8,1.20),
3. trzecim proroczym mocarstwem, (miedź), będzie Grecja (Dn Dn 2,32, 2,39; Dn 8,1.21),
4. czwartym proroczym mocarstwem (żelazo), okaże się być Imperium Romanum (Dn 2,33; Dn 2,40).
5. Piąte prorocze mocarstwo (glina z owymi żelaznymi fragmentami,), jest to bardzo ważna przepowiednia, bo każe nam zwrócić uwagę odmienny proroczy symbol, mianowicie na glinę, która w geologii nazywana jest ilastą skałą osadową (Dn 2,33; Dn 2,41 – 43). Posąg na swych żelazo – glinianych stopach dotrwa do paruzji Jezusa (Dn 2,44 – 45; Dn 12,1).
W siódmym rozdziale, każde z wcześniej anonsowanych proroczych mocarstw (Dn 2,37 - 40), są symbolizowane obrazami Bestii (Dn 7,3 BT). Punkt ciężkości przepowiedni Boga, jest położony na piątą proroczą potęgę Dn 2,41 - 43), która teraz w postaci małego rogu znajduje się wśród innych rogów (Dn 7,8).
Tu też spotkamy się z pierwszymi proroczym terminem: czas i dwóch czasów i pół czasu (Dn 7,25).
Rozdział, ten, pokazuje: politykę religijną małego rogu (Dn 7,8.24), to jest działania przeciw Ludowi Bożemu (Dn 7, 21) a także niezwykłą zuchwałość wobec Boga. (Dn 7, 25) . Walcząc z Bogiem i ludem Jego, przetrwa do czasu paruzji, po czym zostanie zniszczony ręką Boga (Dn 7,26).
Rozdziały ósmy i dziewiąty w swej istocie stanowią jeden profetyczny rozdział. Tu w otrzymamy obszerne wyjaśnienie dotyczące najdłuższego proroczego czasu, 2 300 wieczorów i poranków (Dn 8,14).
Rozdziały od dziesiątego do jedenastego, zawierają niewiele symboli. Stanowią komentarz do poprzednich rozdziałów i są sprawdzianem dokładności naszego rozumowania. Kolejne wersy Dn 11,40 – 45, wprowadzają nas w klimat czasów ostatecznych.
Rozdział dwunasty, przekonuje nas, że to my jesteśmy pokoleniem czasu przyjścia Jezusa (Dn 2,34 – 35; Dn 2, 44 – 45; Dn 11,40 – 45; Dn 12,1). Pełny sens proroczych symboli biblijnych z Księgi Daniela, daje się odczytać, tylko po lekturze Apokalipsy św. Jana.
Co Daniel mógł zrozumieć, z przepowiedni Boga?
W czasie wyjaśniania snu Nabuchodonozora, Daniel posłużył się tylko jedną nazwą jednostkową odnoszącą się do króla Babilonii (Dn 2,37), dopiero w trzecim roku panowania króla Baltazara powiedziano mu, że sukcesorem Babilonii będzie Media i Persja, w późniejszym czasie Grecja (Dn 2, 39 = Dn 8,20.21).
Znajdują się w siedmiu rozdziałach, tworząc cztery prorocze ciągi: Dn 2; Dn 7; Dn 8 - 9; Dn 10 – 12. Każdy następny profetyczny rozdział, nawiązuje do poprzednich wiadomości i podaje prorocze uzupełnienia. Ta progresja przewija się przez całą narrację Księgi Daniela.
Drugi rozdział Księga Daniela wyznacza profetyczny zakres dla proroctw rozmieszczonych w rozdziałach 7; 8 - 9; 10 – 12.
W posągu - złożonego z różnych metali i gliny– przedstawiono konkretne potęgi polityczne (złoto, srebro, miedź, żelazo), bądź religijno – polityczne (glina), które od czasów Daniela (VI p.n.e.), aż do paruzji Jezusa, będą nadawały bieg historii świata (Dn 2, 31 – 43).
Chronologia proroczo - historyczna tego rozdziału jest następująca:
1. pierwszym proroczym mocarstwem (złoto), jest Babilonia (Dn 2,31 - 32, 37- 38),
2. drugim proroczym mocarstwem (srebro), staje się Medo – Persja (Dn 2,32; Dn 2,39; Dn 8,1.20),
3. trzecim proroczym mocarstwem, (miedź), będzie Grecja (Dn Dn 2,32, 2,39; Dn 8,1.21),
4. czwartym proroczym mocarstwem (żelazo), okaże się być Imperium Romanum (Dn 2,33; Dn 2,40).
5. Piąte prorocze mocarstwo (glina z owymi żelaznymi fragmentami,), jest to bardzo ważna przepowiednia, bo każe nam zwrócić uwagę odmienny proroczy symbol, mianowicie na glinę, która w geologii nazywana jest ilastą skałą osadową (Dn 2,33; Dn 2,41 – 43). Posąg na swych żelazo – glinianych stopach dotrwa do paruzji Jezusa (Dn 2,44 – 45; Dn 12,1).
W siódmym rozdziale, każde z wcześniej anonsowanych proroczych mocarstw (Dn 2,37 - 40), są symbolizowane obrazami Bestii (Dn 7,3 BT). Punkt ciężkości przepowiedni Boga, jest położony na piątą proroczą potęgę Dn 2,41 - 43), która teraz w postaci małego rogu znajduje się wśród innych rogów (Dn 7,8).
Tu też spotkamy się z pierwszymi proroczym terminem: czas i dwóch czasów i pół czasu (Dn 7,25).
Rozdział, ten, pokazuje: politykę religijną małego rogu (Dn 7,8.24), to jest działania przeciw Ludowi Bożemu (Dn 7, 21) a także niezwykłą zuchwałość wobec Boga. (Dn 7, 25) . Walcząc z Bogiem i ludem Jego, przetrwa do czasu paruzji, po czym zostanie zniszczony ręką Boga (Dn 7,26).
Rozdziały ósmy i dziewiąty w swej istocie stanowią jeden profetyczny rozdział. Tu w otrzymamy obszerne wyjaśnienie dotyczące najdłuższego proroczego czasu, 2 300 wieczorów i poranków (Dn 8,14).
Rozdziały od dziesiątego do jedenastego, zawierają niewiele symboli. Stanowią komentarz do poprzednich rozdziałów i są sprawdzianem dokładności naszego rozumowania. Kolejne wersy Dn 11,40 – 45, wprowadzają nas w klimat czasów ostatecznych.
Rozdział dwunasty, przekonuje nas, że to my jesteśmy pokoleniem czasu przyjścia Jezusa (Dn 2,34 – 35; Dn 2, 44 – 45; Dn 11,40 – 45; Dn 12,1). Pełny sens proroczych symboli biblijnych z Księgi Daniela, daje się odczytać, tylko po lekturze Apokalipsy św. Jana.
Co Daniel mógł zrozumieć, z przepowiedni Boga?
W czasie wyjaśniania snu Nabuchodonozora, Daniel posłużył się tylko jedną nazwą jednostkową odnoszącą się do króla Babilonii (Dn 2,37), dopiero w trzecim roku panowania króla Baltazara powiedziano mu, że sukcesorem Babilonii będzie Media i Persja, w późniejszym czasie Grecja (Dn 2, 39 = Dn 8,20.21).