Powrót zbłądzonych

[Oberyn.]

Na pewno niektórzy pamiętają jak pisałem o moim wujku, który był wierzącym, a odszedł od Boga. Jego sytuacje pisałem w kontekście kalwińskiego wytrwania świętych. I muszę przyznać, że po 18 latach naszych modlitw pokutował i wrócił do Boga, co więcej- jego żona też została zbawiona i kilka miesięcy temu przyjęła chrzest wodny. Dlaczego? Ona jest śmiertelnie chora na chorobę autoimmunologiczną, gdy lekarze powiedzieli, że nie ma szans na ratunek i wypisali ją do domu, żeby w spokoju umarła wtedy zawołali do Boga, on i ona. Od czasu kiedy lekarze wydali wyrok śmierci żyje już 5 miesięcy. Wyniki z tragicznych poprawiły się znacznie i mimo, że nie jest całkowicie zdrowa, to lekarze są w szoku, że z takiego beznadziejnego stanu mogła wyjść. .

Jest tak, że człowiek przychodzi do Boga, gdy nigdzie indziej nie ma ratunku, gdy stoi nad grobem. Wtedy Bóg daje mu łaskę opamiętania. W takich chwilach warto pamiętać, że:

Jednakże fundament Boży stoi niewzruszony, z taką pieczęcią: Zna Pan tych, którzy są Jego, oraz: Niech odstąpi od niesprawiedliwości każdy, kto wzywa imienia Chrystusa. 1 Tym. 2;19

[gmm]

rok przed 66 albowiem Demas mnie opuścił, umiłowawszy świat doczesny, i odszedł do Tesaloniki, Krescent do Galacji, Tytus do Dalmacji; [Biblia Warszawska, 2tm 4]
rok 68 Pozdrawia was Łukasz, lekarz umiłowany, i Demas. [Biblia Warszawska, Kol 4]
rok 68 Marek, Arystarch, Demas, Łukasz, współpracownicy moi. [Biblia Warszawska, Flm 1]

Demas najpierw był z braćmi a potem ich opuścił a potem wrócił.
Choć co do Demasa to kontrowersyjna postać dla niektórych (niektórzy nie zgadzają się, że Demas wrócił), to mamy jeszcze Marka, który był pomocą Pawłowi:
(11): tylko Łukasz jest ze mną. Weź Marka i przyprowadź z sobą, bo mi jest bardzo potrzebny do posługiwania. [Biblia Warszawska, 2tm 4]
a który to Marek zaprzestał służby a potem wrócił i pracował - jest to wyraźnie napisane tu:
(37): Ale Barnaba chciał zabrać z sobą również Jana, zwanego Markiem. (38): Paweł natomiast uważał za słuszne nie zabierać z sobą tego, który odstąpił od nich w Pamfilii i nie brał udziału wraz z nimi w pracy. (39): Powstało nieporozumienie, tak iż się rozstali, Barnaba, zabrawszy Marka, odpłynął na Cypr, [Biblia Warszawska, Dz 15]

[Dezerter]

Z moich obserwacji wieloletnich rodzi się taka pewna prawidłowość - oczywiście są spore od niej wyjątki
młodzież chrześcijańska zaczyna tracić wiarę już w wieku 13 lat, pogłębia się to w wieku 18 a apogeum osiąga w wieku 20-26 lat. Po 30 zaczynają się pierwsze nawrócenia, a po 40 jest kolejna silna fala nawróceń i im bliżej śmierci tym więcej powrotów do wiary. Ostatnia fala , ale bardzo duża jest tuż przed śmiercią gdy pada diagnoza o śmiertelnej chorobie i na łożu śmierci.

Nieco to smutne ale tak to wynika z moich obserwacji.
Pocieszę cię słowami, które często się słyszy w świadectwach nawróconych:
"te podstawy wiary, które zakorzeniły się w moim dzieciństwie dały znać o sobie i Bóg upomniał się o mnie,
lub
"zawsze gdzieś w sumieniu słyszałem głos Boga"

Jeśli wolno Ci coś radzić - to modlitwa oczywiście też, ale jeśli masz z nimi kontakt, nawet przelotny, to żyj (zachowuj się, opowiadaj) tak, że by zawsze widziały co utraciły, żeby żałowały, żeby w głębi serca mówiły sobie - " ja tez tak chcę, ja też tak mogłem żyć!"
a więc uśmiech, radość, świadectwo Bożej opieki, Bożego błogosławieństwa, Bożego działania - nie nachalne nie łopatologiczne, ale naturalne, bez ewangelizowania na silę, przy okazji, delikatnie.
Powodzenia życzę

[Samolub]

rok przed 66 albowiem Demas mnie opuścił, umiłowawszy świat doczesny, i odszedł do Tesaloniki, Krescent do Galacji, Tytus do Dalmacji; [Biblia Warszawska, 2tm 4]
rok 68 Pozdrawia was Łukasz, lekarz umiłowany, i Demas. [Biblia Warszawska, Kol 4]
rok 68 Marek, Arystarch, Demas, Łukasz, współpracownicy moi. [Biblia Warszawska, Flm 1]

Demas najpierw był z braćmi a potem ich opuścił a potem wrócił.
Choć co do Demasa to kontrowersyjna postać dla niektórych (niektórzy nie zgadzają się, że Demas wrócił), to mamy jeszcze Marka, który był pomocą Pawłowi:
(11): tylko Łukasz jest ze mną. Weź Marka i przyprowadź z sobą, bo mi jest bardzo potrzebny do posługiwania. [Biblia Warszawska, 2tm 4]
a który to Marek zaprzestał służby a potem wrócił i pracował - jest to wyraźnie napisane tu:
(37): Ale Barnaba chciał zabrać z sobą również Jana, zwanego Markiem. (38): Paweł natomiast uważał za słuszne nie zabierać z sobą tego, który odstąpił od nich w Pamfilii i nie brał udziału wraz z nimi w pracy. (39): Powstało nieporozumienie, tak iż się rozstali, Barnaba, zabrawszy Marka, odpłynął na Cypr, [Biblia Warszawska, Dz 15]

Co do Jana to wraz z Pawlem i Barnaba nawracal w Antiochi, na Cyprze a potem "odstapil od pracy" po powrocie z Cypru udal sie do Jerozolimy do innych chrzescijan oraz bral udzial w Soborze.

Pawel i Barnaba prowadzili dalej Ewangelizacje. Potem chcac odwiedzic nowozalozone zbory i zobaczyc jak sprawy sie maja doszlo do sporu. Barbaba i Pawel wyruszyli na Cypr, a Pawel z Sylasem do Syri i Cylicjii.

Wiec rozpatrywanie tego jako zbladzenie Jana jest nie wlasciwe : )

[gmm]

dla Pawła był to powód aby go nie brać
zatem było to jak najbardziej niepozytywne i nie neutralne

[Samolub]

No dlatego Barnaba się wkurzyl że Pawel chcial odwiedzac zbory bez Jana, Pawel unikal Jerozolimy więc dalej Ewangeliziwal pogan, Jan wrocil do chrzescijan w Jerozolimie po jakims czasie przez co Pawel pewnie fochal : D

A wyszlo na dobre bo Jan i Barnaba odwiedzili Cypr, a Sylas i Pawel Syrie, potem Azje Mniejsza oraz Grecje. Co ciekawe wiadome jest że chrzescijanstwo w Etiopi tez zaczelo sie rozwijac. Ciekawi mnie co robili tez inni Apostolowie, bo raczej wiekszosc Listow zachowanych to Pawlowe : D widac tez że od poczatku oprocz Apostołów pojawiaja się Ewangelizujacy jak Tymoteusz, Barnaba, Sylasem, duza role maja takze Panie. Co do chrześcijan w 1 wieku uwydatnia się mocno zorganizowanie, nawiazywanie relacji miedzy nimi i nowo narodzonymi oraz komunikacji.

Widac tez że chrzescijanie nawiazuja wiele relacji z przedstawicielami wladzy i dostoinikami. Wielu pogan z sympatia odnosi się do chrzescijanstwa. Podobnie jak za życia Jezusa z postacia setnika.

Gożej bywa z samymi judaistami x D

[andevi]

Ciekawe to zjawisko "odchodzenia od wiary" młodzieży wychowanej w domach wierzących rodziców.
Dochodzę do konkluzji, że wiara nie jest czymś wyuczonym czy "wyssanym z mlekiem matki". Że jest tu element własnej, świadomej decyzji. Że rodzice nie są w stanie dać -czy inaczej mówiąc - sprawić, że to, co oni sami mają (chodzi o relację z Bogiem) dzieci też z marszu będą miały.
Dzieci same muszą dojrzeć do tego, by szukać Boga, być Go głodnym, chcieć relacji z Nim, nawrócić się, pokutować i dać się ochrzcić.

Obserwowałam rodziny w swoim zborze. On jest starszym, ona aktywna w pracy z młodzieżą i dziećmi. Córka związała się z mężczyzną, zamieszkała z nim. Cały zbór modlił się o nią. Po roku wzięli ślub, dziś są razem w zborze.

Inna rodzina. On jest diakonem, ona prowadzi posługę modlitwy wstawienniczej. Trzech synów. Średni po wielu porażkach w szukaniu stażu załamał się, zaczął brać narkotyki, kraść, uciekać z domu. Znów gorliwa modlitwa całego zboru. Rodzice zatrudnili coacha. Dziś chłopak jest w ośrodku odwykowym, z własnej woli.