Chłyści - Uczestnicy "mówili językami", prorokowal

[chrześcijanin]

Chłyści (w jęz. ros.: хлысты) to grupa religijna, pochodząca z rosyjskiego prawosławia.

Sami chłyści nazywali się "ludźmi bożymi".

Założycielem tej grupy religijnej był chłop i żołnierz-dezerter Daniła Filippow, który w 1645 roku ogłosił się wcielonym Bogiem i rozgłaszał swoją naukę wędrując po północnych guberniach Rosji razem ze swoim zwolennikiem Iwanem Susłowem, którego określał jako "umiłowanego syna, Jezusa Chrystusa". Susłow zdobył wkrótce duży rozgłos, otoczył się "bogurodzicą" i 12 "apostołami" i założył w Moskwie "dom syjoński", który stał się miejscem pielgrzymek. Po śmierci (według chłystów - wniebowstąpieniu) Filippowa i Susłowa chłyści obrali nowego "Chrystusa", którym został Prokop Łupkin. W 1733 władze rozpoczęły śledztwo, które zakończyło się prześladowaniami: przywódcy zostali ścięci, a mniej winni - zesłani na Sybir. Mimo to ekspansji grupy nie udało się zatrzymać i szerzyła się w podziemiu aż do rewolucji, dzieląc się na różne odłamy. Ich liczbę szacowano na początku XX wieku na 40 000 członków. Według świadectwa bolszewika Włodzimierza Boncz-Brujewicza członkowie grupy sympatyzowali z socjaldemokratami i kolportowali bolszewicką prasę; jednak po rewolucji prześladowania nie zmniejszyły się i obecnie istnieją tylko nieliczne gminy.

Według nauki chłystów Bóg może się wcielać nieskończoną ilość razy w godnych tego ludzi. Biblia nie odgrywa u chłystów wielkiej roli, choć jej nie odrzucają. Najważniejszym źródłem nauki były dla nich wypowiedzi "chrystusów" i proroków, a ponieważ mieli ich wielu, to nauczanie sekty nie było jednolite. Można jednak wskazać cechy wspólne nauk chłystów. Wierzą oni w reinkarnację i preegzystencję dusz. Po śmierci dusza może stać się aniołem (jeżeli oczyściła się przebywając w ciele chłysta), diabłem, wcielić się w noworodka, albo w zwierzę. Osobliwością etycznej nauki chłystów była doktryna o grzeszności małżeństwa. Małżeństwo Adama stanowiło w ich teologii grzech pierworodny. Jeżeli chłyści zawierali je, to nie powinni obcować ze sobą lecz żyć w celibacie, "jak brat z siostrą". Dzieci ze związków małżeńskich były uważane za "pomiot szatana", natomiast dzieci poczęte podczas chłystowskich ceremonii, zwanych radienjami (радения) za poczęte z Ducha Świętego. (Wielu chłystów jednak unikało i takich dzieci dokonując spędzania płodu) Także cielesne związki między mężczyznami i "żonami duchowymi" nie były uważane za grzech. Chłyści w większości praktykowali wegetarianizm, powstrzymywali się od używania wina, herbaty, kawy, cukru, cebuli, czosnku, ziemniaków i tytoniu.

Gmina chłystowska nazywała się okrętem (корабль), na czele której stał sternik (кормщик), zwany także nauczycielem, prorokiem, a czasem chrystusem. Spełniał on funkcję strażnika czystości wiary, moralności. Inną funkcję spełniała sterniczka (кормщица), która przyjmowała nowych członków i przewodziła radienjami, do których byli dopuszczani tylko wtajemniczeni członkowie gminy. Radienja odbywały się potajemnie w dobrze oświetlonych pomieszczeniach, uczestnicy byli ubrani w specjalną, białą odzież. Podczas tych obrzędów uczestnicy biczowali się oraz tańczyli ekstatyczny taniec, podczas którego - jak wierzyli - umartwiane były cielesne namiętności, a dusza zwracała się do Boga. Uczestnicy "mówili językami", prorokowali.

[Małgorzata]

Ciekawe, pierwszy raz usłyszałam.

, a dusza zwracała się do Boga. Uczestnicy "mówili językami", prorokowali.

To chyba tego z ich wyobrażeń, chłystowskiego boga

[dkm1967]

Ze Słownika herezji w Kościele katolickim, Herve Masson:

CHŁYŚCI, wielka sekta mistyczna w Cerkwi prawosławnej, pokrewna: bogomilom, Braciom Wolnego Ducha., manicheiczykom, biczownikom, adamitom i kwakrom. Istotą ich nauki jest odrzucenie wszelkich obrzędów cerkiewnych i wiara, ze do zbawienia niezbędna jest jedynie gotowość wewnętrzna. Założycielem sekty był bezpopowiec Daniło Filipowicz, który za czasów Nikona wrzucił do Wołgi swe księgi starowiercze i jął nauczać, iż prawda zawarta jest jedynie w „księdze gołębiej", czyli w bezpośrednim natchnieniu Ducha Świętego. Zgodnie z wiarą chłystów w 1645 r. sam Bóg Sabaoth zstąpił na ziemie i wcielił się w Damie Filipowicza. Po trzydziestu latach prześladowań patriarcha Nikon schwytał proroka i uwięził, wtedy jednak ziemie skryły ciemności, co zmusiło Nikona do uwolnienia przeciwnika. Potem Daniło Filipowicz objawił wiernym dwanaścioro
przykazań, spośród których najważniejsze to "wstrzemięźliwość, czystość, zachowanie tajemnicy wiary i bezwzględna uczciwość. Po kilku latach Filtpowicz przelał Ducha Bożego na kolejnego Chrystusa, potem byli następni.
Chłyści całe Pismo Święte pojmują alegorycznie, sakramenty Cerkwi prawosławnej traktują figuratywnie. Wyznają metempsychoze. Pragną za życia umrzeć dla świata i zmartwychwystać, jednocząc się z Chrystusem w modlitwie, następnie zatracając się w Łasce Bożej i w najwyższym stadium rozpływając się w Duchu Świętym. Wierzą w niebo, piekło i Sąd Ostateczny, który odbędzie się w Petersburgu pod przewodnictwem Oanily Filipowicza. Ekstatyczne tajne ”radienia" chłystów składają się z modłów, ucałowań, wirowań, biczowań, śpiewów, proroctw (również w nie istniejących językach -glossolalia), a także, jak twierdzą wrogowie sekty, z orgii seksualnych. Chłyści dzielą się na gminy zwane korabiami. Na ich czele stoją sternicy lub sterniczki. Wśród członków gminy panuje życzliwość rodzinna i wspólnota majątkowa Mistyczny erotyzm nakazuje stosunki płciowe (pojmowane jako udzielanie sobie Ducha Świętego) miedzy „braćmi" i „siostrami", zakazuje ich natomiast między małżonkami. Chłystów obowiązuje serdeczność wobec bliźnich, także innowierców. W XVIII i XIX w. chłyści byli straszliwie prześladowani. Na skutek licznych deportacji rozprzestrzenili się na całą Rosję."

[chrześcijanin]

Ciekawe, że jakby nie było - tak sobie ruch charyzmatyczny czasów końca zawsze wyobrażałem - mieszanka fałszywych praktyk religijnych takich jak negacja małżeństwa z zakazami spożywania tego lub owego z jedynym źródłem uznania ruchu za prawdziwy opartym na glosolalii i innych niezwykłych znakach i cudach potwierdzających rzeczywisty autorytet.