Grzech, który odziela od Boga

[Terebint]

Nie potrafię zrozumieć pojęcia grzechu... Dlaczego jesteśmy grzesznikami? I w jaki sposób grzech oddziela człowieka od Boga? Na serio nie potrafię tego zrozumieć.

I czy rodzimy się już grzesznikami czy też 'stajemy się' nimi później? A jeżeli stajemy się nimi później to, w którym momencie?

[Lash]

Nie potrafię zrozumieć pojęcia grzechu... Dlaczego jesteśmy grzesznikami? I w jaki sposób grzech oddziela człowieka od Boga? Na serio nie potrafię tego zrozumieć.

I czy rodzimy się już grzesznikami czy też 'stajemy się' nimi później? A jeżeli stajemy się nimi później to, w którym momencie?

1 . Grzech to uchybienie, nietrafienie w cel - slowem cos co jest niespelnieniem celu / woli Boga
2. Jestesmy grzesznikami z powodu naszej natury - czlowiek byl stworzony Bardzo dobrym z natury. Jednak nie doskonalym - kwestionuje Leibnitza i Elaisza i wielu innych - w moim pojeciu w definicji doskonaly nie ma miejsca na upadek.
Czlowiek byl wiec dobry - jednak ulegl Klamstwu mordercy - Diabla. Oszust ten obiecal mu wolnosc i wiedze a spowodowal ze czlowiek wszedl w nieprzyjazn z Bogiem.
3. skutkiem grzechu jest smierc - co bylo obiecane w przykazniu raju. Smierc jednak jest na wszystkich poziomach
Ducha - od razu Adam CHOWA sie przed Bogiem staje sie dla niego obcy i od razu wstydzi sie Ewy!
Rozumu - Czlowiek psuje sie w zrozumieniu milosci - poczytaj genezis 3-4 Gen 4.27 pokazuje upadek moralny /w rozumie/
I ciala - czlowiek w koncu umiera fizycznie i zyje coraz krocej do 120 lat
4. Problem nasz to smierc duchowa - calkowite oddzieleni od Boga ona powoduje ze od urodzenia Uchybiamy Jego woli = grzeszymy
5. rodzimy sie z nasza natura

[jj]

Nie potrafię zrozumieć pojęcia grzechu... Dlaczego jesteśmy grzesznikami? I w jaki sposób grzech oddziela człowieka od Boga? Na serio nie potrafię tego zrozumieć.

I czy rodzimy się już grzesznikami czy też 'stajemy się' nimi później? A jeżeli stajemy się nimi później to, w którym momencie?

Grzech, to bunt przeciwko Bogu. Pierwszy raz powstal w sercu najdoskonalszego Bozego stworzenia, nazwanego w Biblii "jutrzenka", "gwiazda poranna", a nastepnie, juz po dokonaniu buntu i zwiedzeniu 1/3 aniolow - "ojcem klamstwa", "szatanem", "wezem". Szatan zostal zrzucony na ziemie i tu, w Eden, klamstwem zwiodl czlowieka do buntu. Czlowiek nie mogl dluzej przebywac z Bogiem, nie mogl zniesc Jego obecnosci, uciekal, oddalal się od Boga, pograzajac się w grzechu. Ludzka, czysta od grzechu natura, psula się. Dziedziczylismy grzeszna nature.
Czlowiek „naturalny” nie jest w stanie powrocic sam do pierwotnej relacji z Bogiem. Nie ma takiego pragnienia, nie szuka Boga. To nie Bog oddala się od czlowieka, ale czlowiek oddala się od Boga, ukrywa się.

[Eliasz]

Chcę ostrzec, iż ankieta ta przeznaczona jest TYLKO DLA PROTESTANTÓW, zgodnie z wyrażoną na Forum zasadą, iż odpowiedzi w dziale "Dla poszukujących" mogą być udzielane wyłącznie przez protestantów. Innym osobom głosować NIE WOLNO.

Dział pomocy przeznaczony dla osób poszukujących - nie będących członkami kościołów protestanckich. Tutaj możecie postawić swoje pytanie, wątpliwości, prośbę o radę, itd. ... (Uwaga : odpowiedzi mogą udzielać tylko osoby należące do kościołów protestanckich. Jeżeli pragniesz uzyskać pomoc ze strony np. katolickiej udaj się na właściwe forum)

Nie przestrzeganie tej zasady będzie karane dyscyplinarnie.

[Filippiarz]

Czlowiek byl wiec dobry - jednak ulegl Klamstwu mordercy - Diabla. Oszust ten obiecal mu wolnosc i wiedze a spowodowal ze czlowiek wszedl w nieprzyjazn z Bogiem.

Ja mam pytanie dodatkowe.
Skąd się wziął Szatan/Diabeł? Też przecież został stworzony przez Boga jako dobry, a on nie miął nikogo, kto by go sprowadził na "złą drogę".

[Lash]

Czlowiek byl wiec dobry - jednak ulegl Klamstwu mordercy - Diabla. Oszust ten obiecal mu wolnosc i wiedze a spowodowal ze czlowiek wszedl w nieprzyjazn z Bogiem.

Ja mam pytanie dodatkowe.
Skąd się wziął Szatan/Diabeł? Też przecież został stworzony przez Boga jako dobry, a on nie miął nikogo, kto by go sprowadził na "złą drogę".

Zaloz nowy watek
To jest pytanie o czlowieka wiec udzielam odpowiedzi o czlowieku.

[Puritan]

Nie potrafię zrozumieć pojęcia grzechu... Dlaczego jesteśmy grzesznikami? I w jaki sposób grzech oddziela człowieka od Boga? Na serio nie potrafię tego zrozumieć.

"Nie jesteśmy grzesznikami ponieważ grzeszymy, grzeszymy ponieważ jesteśmy grzesznikami" - John Piper. Grzech jest to nieposłuszeństwo wobec Boga. Bóg jest sprawiedliwy więc Bóg kara piekłem każdego człowieka który nie uzyskał przebaczenia.

I czy rodzimy się już grzesznikami czy też 'stajemy się' nimi później? A jeżeli stajemy się nimi później to, w którym momencie?

Rodzimy się już grzesznikami. Jednak dziecko nie jest świadome dobra i zła więc w razie jego śmierci Bóg przyjmuje ich dusze do nieba.

W momencie w którym dziecko osiąga świadomość i popełnia swój pierwszy grzech, to gniew Boży zaczyna nad nim ciążyć. Od tego momentu dziecko takie w razie śmierci poszłoby do piekła. Potrzebuje ono uwierzyć w Chrystusa aby jego grzechy zostały przebaczone.

[fantomik]

[...]W momencie w którym dziecko osiąga świadomość i popełnia swój pierwszy grzech, to gniew Boży zaczyna nad nim ciążyć.

Z takimi doktrynami ja osobiście staram się uważać (przy ich głoszeniu), gdyż nigdy nie wiadomo czy nagle nie znajdzie się jakaś "dobra duszyczka", która zacznie mordować noworodki aby "poszły do nieba".

Pozdrawiam,
f. (moje dwa grosze)

[KAAN]

[...]W momencie w którym dziecko osiąga świadomość i popełnia swój pierwszy grzech, to gniew Boży zaczyna nad nim ciążyć.

Z takimi doktrynami ja osobiście staram się uważać (przy ich głoszeniu), gdyż nigdy nie wiadomo czy nagle nie znajdzie się jakaś "dobra duszyczka", która zacznie mordować noworodki aby "poszły do nieba".

Fantomiku, niezależnie od dobrych duszyczek prawda biblijna wskazuje że Puritan ma rację, jednak z tym zastrzeżeniem, że nawet dzieci nieświadome grzechu mają skażone ciała grzechem pochodzącym od Adama. Dlatego małe dzieci w efekcie potrzebują ofiary Pana Jezusa który da nowe, chwalebne ciała przy zmartwychwstaniu tym którzy zasnęli sprawiedliwi; jedni bo grzechu nie popełnili(dzieciątka), drudzy ci którzy są usprawiedliwieni na podstawie wiary.

[chrześcijanin]

która zacznie mordować noworodki aby "poszły do nieba"

Była juz w historii taka duszyczka. Herod Edomita, który starał sie usunac jedynego człowieka, który grzechu nie znał.
Podczas, gdy widzimy, że Chrystus Jezus jest zarówno Bogiem jak i Człowiekiem w jednej błogosławionej Osobie (jak to wszyscy prawdziwi wierzący wszędzie potwierdzają), wielu wierzących nie zdaje sobie sprawy z tego, że Pan Jezus Chrysus będąc absolutnie, prawdziwym człowiekiem, był i jest równocześnie całkowicie bez grzechu. Wydaje im się to przeciwne sobie, ponieważ człowiek wszędzie jest dotknięty i kuszony przez grzech, czy zatem Pan Jezus Chrystus nie przyszedł, aby wziąć udział w człowieczeństwie w zupełny sposób? Jeśli jest człowiekiem, to jak może być bezgrzeszny, a nawet nie zwracać uwagi na pokuszenia grzechu?

Ten paradoks jest prosty do wyjaśnienia, wynika on z tego, że jako ludzie mamy tendencję do wnioskowania na podstawie naszego własnego punktu widzenia. Musimy nauczyć się nie polegać na własnym rozumie, lecz na czystym Słowie Bożym.

Drugi rozdział Listu do Hebrajczyków w jasny sposób ogłasza, rzeczywistość człowieczeństwa Pana Jezusa Chrystusa i to w połączeniu z ludzkością "A ponieważ dzieci mają udział w ciele i krwi, więc i On miał w nich udział, aby przez śmierć zniszczyć tego, który miał władzę nad śmiericą, to jest, diabła." (Hebrajczyków 2,14). "Dlatego musiał we wszystkim upodobnić się do braci, aby mógł zostać miłosiernym i wiernym arcykapłanem przed Bogiem, dla przebłagania Go za grzechy ludu.”

Jaką radością dla wierzącego jest poznanie Tego, który przyszedł w doskonałej łasce i sympatii, aby utożsamić Siebie z nami w naszych ludzkich potrzebach! Jednak konieczne jest strzeżenie tego przed naturalnym niezporozumieniem, jak powiada Hebrajczyków 4,15: "Nie mamy bowiem arcykapłana, ktory by nie mógł współuczć ze słabościami naszymi, lecz doświadczonego we wszystkim, podobnie jak my, z wyjątkiem grzechu."

Choć jest prawdziwie człowiekiem, Jego człowieczeństwo w żaden sposób nie zawiera grzechu. Grzech nie jest częścią człowieczeństwa lecz jego anomalią. O Chrystusie nie tylko to jest prawdą, że "nie zgrzeszył" (1 Piotra 2,22) lecz również, że "grzechu w Nim nie ma" (1 Jana 3,5), oraz, że On "nie znał grzechu" (2 Koryntian 5,21). Grzech nie mógł mieć wpływu na Jego myśli.

Tak więc w swym "kuszeniu jak my" nie było nawet najmniejszej inklinacji w kierunku poddania się kuszeniu. Zaczęliśmy myśleć o słowie "pokuszenie" jako o czymś, co zawiera w sobie skierowanie swych myśli ku grzechowi, lecz Biblijna myśl związana z "pokuszeniem" łączy się z próbą lub testem. Bóg dopuścił do tego, aby diabeł kusił Pana Jezusa Chrystusa po to, aby wykazać bezgrzeszną doskonałość jaka w Nim była. Nie było żadnej możliwości, aby ten "Baranek bez skazy i zmazy" (1 Piotra 1,19) mógł w czymkolwiek zawieść.

Niektórzy spierali się z tym, twierdząc, że Adam był prawdziwym człowiekiem, a nie grzesznym człowiekiem, gdy został stworzony, a jednak uległ pokuszeniu. Adam został stworzony jako niewinny, a nie święty: on nie miał natury, która nienawidziła grzechu, nie miał też mocy do oparcia się grzechowi. Z drugiej strony powiedziano Marii o Chrysusie Jezusie, że "Duch Święty spocznie na Nim im moc Najwyższego zacieni cię. Dlatego też to, co narodzi się, będzie święte i będzie nazwane Synem Bożym (Łukasza 1,35). Tak więc człowieczeństwo Chrystusa Pana jest unikalne. W Jego naturze była święta nienawiść do grzechu i doskonałość mocy do sprzeciwienia się mu. Pomimo, że jest prawdziwym Człowiekiem w każdym jego aspekcie, posiadał ludzkiego ducha, duszę i ciało, to było to święte człowieczeństwo, do którego nie miało dostępu zespucie, ponieważ On jest kimś więcej niż człowiekiem: On jest Bogiem.
Jeśli nie potrafimy pojąc jak to jest możliwe, powinno to tylko prowadzić nas do uniżenia w zrozumieniu, że Bóg jest większy od nas i powinno wpłynąć na to, abyśmy mieli większe przekonanie do Jego Słowa, głęboko doceniając oba fakty: prawdziwe człowieczeństwo naszego Pana, oraz czystą bezgrzeszność Jego natury.

[julaine]

wielu wierzących nie zdaje sobie sprawy z tego, że Pan Jezus Chrysus będąc absolutnie, prawdziwym człowiekiem, był i jest równocześnie całkowicie bez grzechu

ba! a wielu z tych, którzy to akurat rozumieją, jeszcze dokoptuje maryję do tego zacnego towarzystwa bezgrzesznych.

[chrześcijanin]

wielu z tych, którzy to akurat rozumieją, jeszcze dokoptuje maryję do tego zacnego towarzystwa bezgrzesznych

Osobiscie [teoretycznie] przyjmuje, ze jest to mozliwe, ze takie osoby moga sie pojawic. Jednakze na ile jest to kluczowe dla tematu?

Generalnie kazdy grzech oddziela skutecznie i na zawsze od Boga.
Czesc ludzi jednak uniknela tego sprawiedliwego skutku grzechu - bo skorzystali z ofiary swietego Syna Bozego niesprawiedliwie ukaranego za grzechy ktorych nie popelnil.

I stad tacy jak ja nie maja juz swiadomosci grzechu:
Bo czyż nie zaprzestanoby ich składać, gdyby ci, co je składają, nie mieli już żadnej świadomości grzechów, gdy raz zostali oczyszczeni? (Hebr. 10:2)
Ale sa tez tacy o ktorych wspomniales i zapewne cale grono innych im podobnych, ktorzy takowa swiadomosc grzechu posiadaja i sobie ponownie krzyzuja Syna Bozego lub stosuja inne ofiary, umartwiania i poswiecenia.
Nie wiedza, ze czlowiek zbawiony ma odpocznienie:
A tak pozostaje jeszcze odpocznienie dla ludu Bożego; (Hebr. 4:9)

[Terebint]

"Nie jesteśmy grzesznikami ponieważ grzeszymy, grzeszymy ponieważ jesteśmy grzesznikami" - John Piper. Grzech jest to nieposłuszeństwo wobec Boga. Bóg jest sprawiedliwy więc Bóg kara piekłem każdego człowieka który nie uzyskał przebaczenia.

Puritan, Ty to masz rozwinięte poczucie sprawiedliwości.

[Jowi]

Grzeszny, znaczy popełniający grzechy. Moim zdaniem nie można nazwać grzesznym niemowlaka. Co takie dziecko może zrobić? Jak może oddzielić się od Boga? Uważam, że człowiek nie rodzi się z grzeszny. Rodzi się jednak z buntowniczą naturą, z tendencją do popełniania grzechów i wiadomo, że będzie grzeszyć.